آقای دینانی و یک ادعای بی‌اساس و خلاف دین

? آقای دینانی در فایل صوتی که قرار گرفته، میگه:

«هیچ تردیدی نیست که بین خدا و خلق سنخیت هست، یکی از مباحث بحث انگیز بین فلاسفه و متکلمین همین بوده که بین خالق و مخلوق سنخیت هست یا تباین و بینونت؟ اشاعره قائل به تباین و بینونت اند و می گویند خالق، سنخیتی با مخلوق ندارد».

اولاً که درباره بحث سنخیت، در آینده مطلب مفصلی منتشر میشه ان شاء الله. ولی به طور مختصر باید گفت که خدایی که مخلوق رو «می‌آفرینه»، حتما و لابد باید منزه از اون هم باشه و سنخیت اصلاً معنا نمی‌ده. سنخیتی وجود نداره و «تباین» درست هست.

اما اینکه دینانی میاد و اشاعره رو در مقابل فلاسفه قرار میده و میگه متکلمین اشعری اعتقاد به تباین داشتن ولی فلاسفه قائل به سنخیت، آیا نمی‌دانه که تباین و بینونت بین خالق و مخلوق متواتراً در کتب روایی بیان شده؟ و یا نمی‌دانه که بسیاری از متکلمین و علمای شیعه (نه اشاعره!) هم مخالف سنخیت و مدافع تباین هستن؟

حالا فقط به تعداد کمی از روایات در این موضوع، نگاه میکنیم:

? امام صادق علیه السلام می فرمایند:

۱۵- حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ یَحْیَی الْعَطَّارُ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنَا سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ یَعْقُوبَ بْنِ یَزِیدَ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ الْخَزَّازِ عَنْ مُثَنًّی الْحَنَّاطِ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ أَظُنُّهُ مُحَمَّدَ بْنَ نُعْمَانَ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ- وَ هُوَ اللَّهُ فِی السَّماواتِ وَ فِی الْأَرْضِ [۱] قَالَ کَذَلِکَ هُوَ فِی کُلِّ مَکَانٍ?? قلْتُ بِذَاتِهِ ??قالَ وَیْحَکَ إِنَّ الْأَمَاکِنَ أَقْدَارٌ فَإِذَا قُلْتَ فِی مَکَانٍ بِذَاتِهِ لَزِمَکَ أَنْ تَقُولَ فِی أَقْدَارٍ وَ غَیْرِ ذَلِکَ [۲] ??و لَکِنْ هُوَ بَائِنٌ مِنْ خَلْقِهِ مُحِیطٌ بِمَا خَلَقَ عِلْماً وَ قُدْرَةً وَ إِحَاطَةً وَ سُلْطَاناً وَ مُلْکاً وَ لَیْسَ عِلْمُهُ بِمَا فِی الْأَرْضِ بِأَقَلَّ مِمَّا فِی السَّمَاءِ لَا یَبْعُدُ مِنْهُ شَیْ ءٌ وَ الْأَشْیَاءُ لَهُ سَوَاءٌ عِلْماً وَ قُدْرَةً وَ سُلْطَاناً وَ مُلْکاً وَ إِحَاطَةً.

ترجمه: حدیث کرد ما را احمد بن محمد بن یحیی عطار رحمه اللَّه گفت که حدیث کرد ما را سعد بن عبد اللَّه از یعقوب بن یزید از حسن بن علی خزاز از مثنی حناط از ابو جعفر که او را محمد بن نعمان گمان دارم که گفت حضرت صادق (ع) را سؤال کردم از قول خدای عز و جل وَ هُوَ اللَّهُ فِی السَّماواتِ وَ فِی الْأَرْضِ یعنی و او است خدا در آسمانها و در زمین حضرت فرمود که او همچنین است در هر جایی ??عرض کردم بذات خویش یعنی در هر جا که بودنش بذات است ??فرمود وای بر تو بدرستی که مکانها اندازها است و چون بگوئی که بذاته در مکانی است تو را لازم آید که بگوئی در اندازها است و غیر آن ??و لیکن آن جناب از قدرتش از خلقش جدا است (تباین) و از روی علم و قدرت و احاطه و سلطنت احاطه دارد بآنچه آفریده و علمش بآنچه در زمین است کمتر نیست بآنچه در آسمانست و چیزی از او دور نمیشود و چیزها از برایش برابر است از روی علم و قدرت و سلطنت و ملک و احاطه.

[۱]: الأنعام: ۳.

[۲]: من صفات المحدود بالحدود المقدر بالاقدار.

? متن و ترجمه توحید صدوق - حدیث ۱۵ - صفحه ۲۱۱

? امام صادق علیه السلام می فرمایند:

« لا یلیق بالذی هو خالق کل شیء الا ان یکون مبائنا لکل شیء متعالیا عن کل شیء ، سبحانه و تعالی».

? بحارالانوار ۱۴۸/۳

? امیر المومنین علیه السلام:

« الذی بان من الخلق فلا شیء کمثله»

? توحید صدوق ۳۲

? امیر المومنین علیه السلام:

« مبائن لجمیع ما احدث فی الصفات».

? بحارالانوار، ۲۲۲/۴

? امام باقر علیه السلام:

« ان الله تعالی خلو من خلقه و خلقه خلو منه».

? بحارالانوار، ۳۲۲/۳

? امام رضا علیه السلام:

« کل ما یوجد فی الخلق، لا یوجد فی خالقه ».

? عیون اخبار الرضا ع، ۱۲۵/۱

متاسفانه یکی از کارهای مثلاً زیرکانه‌ای که خیلی از فلاسفه انجام میدن، اینه که عقاید درست و صحیح (که اصلاً در خود قرآن و عترت به طور فراوان بیان شده) رو به فرقه‌های باطل نسبت میدن تا بعد بتانن به راحتی اون رو رد کنن.

آقای دینانی هم در اینجا گفت تباین و بینونت از عقاید اشاعره هست تا اینجوری به راحتی بتانه اون رو نقد و رد کنه (قدرت ایستادن مقابل تشیع رو که نداره)، غافل از اینکه تباین خالق و مخلوق از مسلّمات هست و در روایات فراوانی از کتب خود شیعه بیان شده و عالمان شیعه بسیاری هم اعتقادشان همینه و در مقابل حرفهای غیرعقلانی و خلافِ دینِ فلاسفه هم در این زمینه‌ها، محکم وایسادن.

مخلص،

یا علی.