چگونه مسیر خود را پیدا کنیم؟

در این که هر کسی یک مسیر مشخص برای زندگی خود دارد هیچ شکی نیست. منتها برای پید کردن این مسیر باید کمی رنج را متحمل شد. در قسمت قبلی در مورد رنج و ناگریز بودن آن صحبت کردیم. رنج قسمت جدایی ناپذیر زندگی ماست. شاید برای شما غم انگیز باشد ولی این یک حقیقت تلخ و اما زیباست. دنیایی بدون رنج را تصور کنید. همه چیز در دسترس ما بود و ما هیچ رنجی را متحمل نمیشدیم. هیچکس از دوری کسی ناله نمیکرد و ... . چه دنیای خسته کننده و یکنواختی میشد.

دیدگاه ما به رنج میتواند بر روی میزان رنج ما موثر باشدو یونگ در جایی گفته است: تنها راه رهایی تحمل امر تحمل ناپذیر است. این جمله هزاران بار ارزش خواندن و درک شدن دارد. تمام دستاورد های مادی و معنوی بشر ماحصل یک رنج است. رنجی عمیق که برای به دست آوردن متحمل شده است.

حال از این رنج که بگذریم ما چگونه میتوانیم مسیر خود را پیدا کنیم. شاید اولین کاری که به ذهن شما خطور میکند این است که یکی یکی کارها را تجربه کنیم تا ببینیم در کدام یک استعداد داریم. انسان یک زندگی بیشتر ندارد و همین هم باعث میشود تا کمی به فکر فرو رود. این کار میتواند نتیجه بخش باشد اما بهترین کار نیست.

به نظر من خود شناسی بهترین مسیر است. این که انسان تمام زندگی و وابستگی هایش را رها کند و به دنبال وجود خویش بگردد. به دنبال اصالت خود بگردد. یک مسیر خوب به یک شروع خوب نیاز دارد و بهترین شروع رها شدن از وابستگی هاست. مسیری که میخواهیم شروع کنیم به یک قهرمان نیاز دارد. وابستگی ها انسان را در مسییر آسیب پذیر تر میکنند.

پس از اینکه وابستگی های خود را رها کرد و توانست بر آن ها فائق بیاید حالا زمان آن است که پا در مسیر بگذارد. مسیری که هیچ قطعیتی را همراه خود ندارد. این مسیر همواره با شک و تردید نسبت به آموزه های قبلی شروع میشود. البته که این مسیر بسیار ترسناک است. ما قرار است به هر آن چیزی که تا به حال یاد گرفته ایم پشت کنیم و آن ها را مورد شک قرار دهیم. شک ترک هایی بر پیکره ی ایمان ما می اندازد.

شک و تردید میتوانند بسیار سازنده و میتوانند بسیار مخرب باشند. زمانی که برای تغییر این کار را انجام میدهیم بسیار مفید و سازنده است. میتواند به ما کمک کند تا پرسش گری را در وجود خودمان تقویت کنیم. میتواند ما را جسور و شجاع کند. این شک و تردید بسیار به ما کمک میکند. نوعی دیگر از شک هم وجود دارد که میتواند خرابی به بار آورد.

شکی که پس از ایمان به ما رجوع میکند میتواند پیکره ایمان ما را متلاشی کند. این شک ما را از هم می پاشد.

مسیری که قرار است هر یک از ما برویم با دیگری متفاوت است. شک و تردید باعث میشود که به دنبال جواب برویم و همین شروع سفر ماست.