تاثیر شعر در نوشتن

آنچه در این یادداشت از سلسله یادداشت‌های در مسیر نویسندگی یا شاعری می‌خواهم به آن بپردازم، تاثیر خواندن شعر در نوشتن است.
برای اینکه بتوانم یادداشت را در مسیر درست خود پیش ببرم، بگذارید سوالی بپرسم؟ و قبل از آن، بگویم که همه‌ی ما به اهمیت مطالعه برای پیشرفت نوشتن آگاهیم. امّا؟
فرض کنید، تصمیم گرفته و انتخاب کرده‌اید، در درجه‌ی اول یک شاعر یا یک نویسنده باشید.
آیا به عنوان یک شاعر دیگر نیازی به نوشتن و یا خواندن کتاب‌هایی غیر از شعر پیدا نمی‌کنید؟
و یا قصد دارید داستان نویسی را ادامه بدهید، شاید هم مقاله نویسی، فکر می‌کنید لزومی به خواندن شعر ندارید؟
به گمانم پاسخ واضح است و همه به آن معتقدیم که اصولا هر هنرمندی که به هر منظور دستی بر قلم دارد و بدون در نظر گرفتن سبک و سیاقی که در پیش دارد علاوه بر مطالعات تخصصی به خواندن منابع عمومی و صد البته شعر در نوشتن نیازمند است.

شعر خواندن چه تاثیری در قلم نویسنده دارد؟

شعر بیانی خلاقانه، ظریف و با لطافت و سرشار از احساسِ تمام مقوله‌های انسانی و اجتماعی را شامل می‌شود.
و از آنجا که آدمی موجودی احساسیست، سخنی که از طریق شعر و قالبِ جملاتی آهنگین و کوتاه گفته می‌شود را به مراتب بهتر و بیشتر به یاد می‌سپارد و چه بسا اینکه بیشتر تاثیر می‌گیرد.
مثل تمام تک بیتی‌ها یا دو بیتی‌ها و ضرب‌المثل‌هایی که همه‌ی ما نسبت به موقعیت از آن‌ها استفاده می‌کنیم.
( البته این یک برداشت شخصی‌ست و نظر دیگران می‌تواند متفاوت از این باشد)

به نظر می‌آید خواندن شعر بخش احساسی و تخیل ذهن را فعال‌تر کرده و نویسنده را به نوشتن ترکیباتی جدید از واژه‌ها و تعریفی تازه از احساسات می‌رساند و همچنین در به کار بردن و استفاده از آرایه‌های ادبی مختلف بی تاثیر نیست.

مثلا برای نوشتن یک دیالوگ عاشقانه خواندن شعری در وصف معشوق می‌تواند در ادای مطلب کمک خوبی باشد.

یا اصلا می‌خواهی یک منولوگ احساسی بنویسی در این حد که خواننده با خواندنش بغض کند. باید بلد باشی غم و اندوه را با کلمات و تشبیهاتی متفاوت از تعریف همیشگیشان به کار ببری. اینگونه بگویم که خواندن شعر کمک به سزایی در تصویر سازی شما ایجاد می‌کند و دقیقا همان نقطه از ذهن و قلب مخاطب شما را که می‌خواهید درگیر می‌کند.

جدای از تمام این‌ها مگر می‌شود شعر را دوست نداشت و نخواند. چه اهل قلم و دست به قلم باشی چه نباشی. شعر غذای روح آدمیست.

شعر که میخوانی انگار روحت را جلا داده‌ای، انگار به قول سهراب چشم‌هایت را شسته و جور دیگر به زندگی نگاه میکنی.

مهر به کلامت جاری می‌شود و قلبت عاشقانه‌تر می‌تپد.

پس در این که باید شعر بخوانید شک نکنید.

دوستدار شما: ماهور