زشت ،زیبا،بد،جلف!!!

زیبایی یک مفهوم ساده اما پیچ درپیچ و هزار تو!

نمود ظاهری زیبایی نیازی به تعریف ندارد.قاعدتا نمود تجسمی زیبایی به فرهنگ و اجتماع و‌تربیت و پیشینه و علایق افراد یک جامعه بستگی دارد!

یک مثال ساده بزنم!اگر شما به تعاریف شاعران قرنها ی مختلف در مورد زیبایی زنان توجه کنید در هر دوره معیارهایی وجود دارند که نسبت به دوره ی قبل و بعد خودش کاملا غیرقابل تصور و حتی شاید مضحک باشد.
اصلا چرا راه دوری برویم شما مینیاتورهای دوره ی صفویه یا نقاشیهای دوره ی رنسانس را که نگاه کنید زنان معمولا دارای چاقی و یا اضافه وزن و لبهای باریک وصورت گرد و گوشتالو هستند!چون در آن زمانها چاقی زن نماد زیبایی او بود!

حتی در یک دوره ی واحد اما فرهنگها و جوامع مختلف هم معیارهای زیبایی شناختی انسان و لباس و حتی معماری متفاوت است!در یک جامعه زنان با موی بلوند . کمرهای فوق باریک و پوستهای روشن نماد زیبایی هستند و در جوامعی دیگر موی مشکی و چشمان درشت و پوست گندمگون و استخوان بندی درشت نماد و معیار زیبایی!

و اما چیزی که برای من به شخصه همیشه قابل تامل بوده و هست این است که احساسهای زیبا یا زشت مختص هیچ دوره و قرن و جامعه و حتی شاید فقط انسان نیست!

بله درک و احساس زیبا مثل:امید،آزادی،کمک به همنوع،حس مادری و پدری و البته فرزندی،انسان دوستی و حیوان دوستی!

تعریف و احساس یک ایرانی از حس مادری هیچ فرقی با احساس یک زن در قبایل سرخپوستی ندارد!حتی اگر یک سگ یا گربه زبان داشت تعریف او و من از حس مادری هیچ فرقی نداشت!

حالا همین تعاریف و دیدگاهها را به مفهوم زشتی تعمیم بدهیم!

زشتی های مطلق و نسبی!

زشتی های نسبی همان احساس یا تجسم زشتی بر اساس تعاریف فرهنگ و جامعه و دوره ی زندگی ما از این مفهوم است!

خب یک مثال ساده و البته عجیب!مثلا اینکه یک زن گردنش مانند زرافه دراز باشد قطعا برای یک زن در قبایل آفریقایی زیباست ولی برای یک زن در ایران نه تنها نماد زیبایی نیست بلکه تجسم بارز زشتی است!

در مورد پوشش هم همین مثال صدق میکند!

احساسات زشت یا منزجر کننده ،بر خلاف احساسات زیبا که جهان شمول هستند ‌دارای دو نوع احساس زشت ومنزجر کننده نسبی و مطلق است!

احساس زشت و منزجر کننده ی من از سوسک یا همان حس ترس که به نوعی در گروه احساسات منفی و زشت هستند برای یک چینی که آن را به صورت سوخاری و بخارپز میل میکند بسیار خنده دار و مضحک است!

یا احساس خوشایند میزبان یکی از قبایل بادیه نشین عرب بعد از آروغ زدن مهمان سر سفره به نشانه ی تشکر، برای من ایرانی زشت و مضحک و ناپسند هست!

و اما احساسهای زشت مطلق مثل همان احساسهای زیبا همه جای دنیا به یک اندازه ناپسند است!
مانند :انسان و حیوان آزاری(به جز عده ی محدودی که دچار بیماری سادیسم هستند)،تهمت،غیبت،احساسناخوشایند بعد از دیدن محیط آلوده ،دیدن رنج انسان و یا حیوان و...!

واقعیتش خواستم یک حسن ختام و مؤخره برای این خط خطی ها بنویسم دیدم هیچ جمله ای بهتر غز این بیت به ذهنم نرسید!

گرچه چشمان تو جز در پی زیبایی نیست!
دل بکن آینه انقدر تماشایی نیست!