غم از آدم‌ها هنرمند می‌سازد!

از تو به دیگران حرفی نزدم و آنها تو را فقط از نوشته‌هایم می‌شناسند.

شب‌های من درست از همان جایی آغاز می‌شود که تو به یاد من نمی‌افتی.

و غم دوباره سراغ مرا می‌گیرد. گاهی به شکل سکوت‌های طولانیِ زجرآور... گاهی به شکل نشستن و خیره شدن به نقطه‌های نامعلومِ بی انتها... و گاهی به شکل نوشتن غمگین ترین نامه‌ها برای کسی که دوستش داری...

غم از آدم‌ها، هنرمند می‌سازد!

تا به حال دقت کرده‌ای که وقتی غمگینم کلمه‌ها را چگونه کنار هم می‌چینم؟ یا حتی خودت! چشم‌هایت را دیده‌ای؟ غمگینند اما بینهایت قشنگند!

بعضی موضوع‌ها جان می‌دهند برای نوشتن... آن قدر که می‌شود زیباترین کلمات را برایشان به کار برد.

تو همان موضوعی!

درباره‌ی تو نوشتن بهترین موضوع دنیاست!

موضوعی که تا ابد در موردش جمله پیدا می‌شود...

و دوست داشتن تو تنها کاری است که من خوب بلدم!