مسیر زندگی پر ز رنج بود
رنج دردانه گنج هستی بود
گنج را گر ز حاتم سخی بود
بی سخی حاتم شقی بود
سخی را در پی وفای حاتم بدان
ناکسان جدا ز ره خاتم بدان
گر در پی نام و مال و ننگی
گر در پی شهوت و سنگ و جنگی
خود را رها ز مسیر حق بدان
خود را در مسیر ناکسان ابتر بدان
تو خودخواهی ز جان من چه می خواهی
مترسک جان پر از کاهی ز بی جانی پر از آهی
در این راهی ز دیار عاشقان چه می خواهی
نمی یابی آنچه می خواهی بجز چاهی بجز چاهی
صفای عشق نمی‌دانی وفای عشق نمی یابی
جنون پایان این راه است سلامت هرگز نمی یابی
قدح در دست وفا بشکست
صفا بر لب دلم بشکست
مخمور در هجرت دم از عشق زد
ز هجرانش جنون سرزد
((ما خراب غم و خمخانه ز می آباد است
ناصح از باده سخن کن که نصیحت باد است
گوش اگر گوش تو ناله اگر ناله من
البته آنچه که بجایی نرسد فریاد است))
رندان نظر باز رها کردن نظری بازی را
مقیم میکده ام زمی ویرانه دل آباد است
شاعران بسیارسرودند که ای مدعی عشق
بهار عمر و جوانی ما ز تزویر شما برباد است
