وقتی نباشی زندگی ویرانه خواهد شد
دنیا پس از تو سخت و بی رحمانه خواهد شد
وقتی نباشی لحن شیرین غزل هایم
زشت و وقیح و تلخ و گستاخانه خواهد شد
آیا کسی با صبر و آرامی که من دارم
شب ها برای گریه هایت شانه خواهد شد؟!
می ترسم از روزی که مرگ و حسرت و اندوه
فرمانروای لحظه های خانه خواهد شد
این سرنوشت شوم و منحوسی که من دارم
شاید برای مدتی افسانه خواهد شد
دنیا پس از او با من عاشق چه خواهی کرد؟
با شاعری که بعد او دیوانه خواهد شد...
-- محسن زمانی
