صد...

صد سال تنهایی ...

صدسال سکوت...

صدسال شعر...

صد سااااال سیاه ...

صد نامه فرستادم...

صد راه نشان دادم...

صدبار اگرتوبه شکستی،بازآ !...

صد جان شیرین داده ام...

صد قدح نفتاده ،بشکست !...

صدقافله دل همره اوست...

صد قطره زابر گر به دریا برود...

صد بار دیگر بعد ازین...

صدحیف که ما پیر وجهاندیده نبودیم...

صد هزاران عقل را یک نشمرد...

صد قافله گناه راهی کردیم...

صد انداختی تیر و هر صد خطاست...

صدحیف و دوصد حیف به این حالت زارم

صد حیف و دوصد حیف به این عمر وبهارم

صد حیف و دوصد حیف به آن نوع نگاهت

صدشکر و دو صد شکر به این صبر وقرارم

+ صد تا نه !

«ﺍﯼ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ! ﯾﮏ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﯿﺎﻭﺭ ﮐـﻪ»...