نام کتاب: از دو که حرف می‌زنم از چه حرف می‌زنم
موضوع: نویسندگی، زندگینامه
نویسنده: هاروکی موراکی
مترجم: مجتبی ویسی
ناشر: انتشارات چشمه
تعداد صفحات: 180
قیمت: 48000 تومان
این کتاب را برای دوستی هدیه گرفتم. از اسم کتاب هم مشخص است که موضوع آن در چه موردی است. از علاقه دوستم به دویدن خبر داشتم و چی بهتر از یک کتاب به عنوان هدیه - بدون مناسبتی خاص - می‌توان پیدا کرد. البته این کتاب موضوع مورد علاقه خودم هم بود و رفیقم بعد مطالعه آن را به من قرض داد. کتاب گوشه‌ای از زندگینامه یکی از بزرگترین نویسندگان جهان است. موراکامی نوشتن را همراه با سیگار کشیدن زیاد شروع می‌کند و بعد از مدتی در منجلاب سیگارکشیدن فرو می‌رود. تصمیم می‌گیرد بجای تکیه بر سیگار، دویدن را در برنامه روزانه خود قرار دهد. دویدن او را با دنیای جدیدی آشنا می‌کند و کم‌کم به مزیت‌های غیرقابل تصور آن پی می‌برد. دویدن جزئی از زندگی روزانه او می‌شود. کم‌کم به فکر شرکت در مسابقات ماراتون می‌افتد. مسابقاتی که نیاز به استقامت و اراده خیلی زیادی دارد. او در این کتاب به تمرین‌ها و خاطراتی که مربوط به شرکت در مسابقات مارتون است، می‌پردازد. این کتاب علاوه بر اینکه از پشت پرده موفقیت سخن به بیان می‌آورد، از اراده و پشتکار زیاد هم صحبت می‌کند. ماراتون خود نماد استقامت و اراده‌ی پولادی است. هنگام دویدن و بعد از چند دقیقه اول، زمزمه‌ای در شما به وجود می‌آید که بقیه مسیر کاملاً تکراری و بی‌هدف می‌داند و ذهن شما دائم به پایان این دویدن دستور دهد. من خودم تجربه دویدن دارم و معمولاً بعد از چند دقیقه، انگیزه دویدن در من به کلی ته می‌کشد و تنها چیزی که مرا وادار به ادامه دادن می‌کند اراده و استقامت است. پس از اندکی بیشتر دویدن این فشار بیشتر می‌شود. ولی اگر بتوانیم از این نقطه بحرانی عبور کنیم، انگار به درجات بالای مراقبه رسیده‌ایم و ذهن ما خود به خود از همه چیز آزاد می‌شود. موراکامی در این کتاب این نکته را به قشنگی بیان می‌کند که:"درد اجباری است، رنج کشیدن اختیاری است." آدم حین دویدن کم‌کم به این فکر می‌کند که: " کار عذاب‌آوری است. دیگر نمی‌توانم ادامه بدهم." در آن صورت، بخش عذاب‌آور آن یک واقعیت اجتناب‌ناپذیر و قطعی است. ولی ادامه دادن و ندادن آن اختیاری است و به خود دونده بستگی دارد.
