هیچ شده فکر کنید توی روابط مابین انسان‌ها آن‌چه یا آن چیزهایی که باعث تداوم رابطه می‌شود چیست؟ چه عواملی را می‌توان برشمرد که در فقدان آن‌ها مرگ یک رابطه‌ی انسانی رقم می‌خورد؟ عشق و علاقه؟ درک و فهم متقابل؟ ایثار و فداکاری؟ هر کدام از این‌ها جداگانه یا همه باهم مؤثرند؟ و کدام یک دارای میزان اثربخشی بیشتری است؟
به نظر می‌رسد رابطه‌ی میان دو انسان از آن‌جایی‌که رابطه‌ایست میان دو موجود کاملا پیچیده، در عین سادگی ظاهری می‌تواند آن‌چنان پیچیده و درهم‌تنیده باشد که بازشناسی و تفکیک یک یا چند عامل موثر در بقا یا پایان آن به سختی ممکن شود.
شاید بتوان قدم‌هایی اساسی را برای یک رابطه-از آغاز تا انتها- در نظر گرفت. مراحلی که احتمالأ برای اکثر رابطه‌ها به عنوان یک الگوی کلی قابل پذیرش است. اینکه ابتدا علاقه‌مندی طرف یا طرفین است که مقدمه‌ی شکل‌گیری یا حرکت به سمت ایجاد یک ارتباط خاص انسانی است. و به هر میزان که این علاقه‌مندی دو سویه و عمیق‌تر باشد، استحکام را درپی خواهد داشت. در مرحله‌ی بعد، تلاش برای شناخت و رسیدن به درکی عمیق‌تر از قبل است که پایه‌ها را در زمینِ رابطه استوارتر از پیش می‌نماید. این تلاش برای کسب فهمِ بیشتر از یکدیگر در بستر زمان رُخ می‌دهد. یعنی درکِ عمیق توأم با گذر زمان است. چرا که درکِ دفعی/جهشی عمق لازم را ندارد و سطحی است، بلکه فهمِ پیوسته/آرام است که استواری و غنای یک رابطه را تعیین می‌کند. و دقیقا این‌جاست که به مفهوم مورد علاقه‌ی من یعنی «قدمت» می‌رسیم. اگر هر مقدار سعی بر درکِ متقابل در بستر زمانِ بیشتر صورت بگیرد، رابطه و افراد دخیل در آن دارای قدمت بیشتری می‌شوند و قدمت بیشتر یعنی هویتِ عمیق‌تر و یعنی استحکام بالا.
اما مرحله‌ی سومی هم وجود دارد که تضمین‌کننده‌ی دوام و قوام رابطه است و آن چیزی نیست جز ایثار و فداکاریِ به‌جا و به موقع در ارتباط انسانی.
#علی_شیری
۱۶ #خرداد ۱۳۹۷
#تجربه #تجربه_نوشت
#رابطه #ارتباط #رابطه_انسانی #پیوند #دوستی #عشق #علاقه #فهم #درک #انسان #ایثار #فداکاری #هویت #قدمت #زمان #مکان #کوچه #کوچه_باغ #باغ #شیراز #خیابان_چمران #ایران
#Alley #Alleyway #ChamranStreet #Shiraz #Iran
? #Canon500D
