دغدغه ی این روزهای من نان است
اما گاهی به تو هم فکر می کنم
نه برای اینکه بتوانم برای چند لحظه
فراموش کنم لحظات دشوارم را
نه
چون تو در گوشه ای از وجودم
ریشه دوانده ای
و این ریشه ها حالا خشک شده اند
اما آنها همچنان وجود دارند
ولی دیده نمی شوند
مثل ترکش های مانده از جنگ
در بدن رزمنده ای خسته
که هیچ کس آنها را نمی بیند
ولی مدام باعث درد می شوند
بله دغدغه این روزهایم
احساس پوچی
بعد از توست
و ریشه های خشکیده از دورانی که
هیچگاه تکرار نمی شوند...
#علی_دادخواه
نوشته ای دیگر از من :
