گاهی با خودم فکر میکنم که چرا انسان ها اصلا باید بنویسند.
این یکی از نیازهای ناشناخته ی بشری است که نیاز به دیدن و دیده شدن دارد.
در گذشته چندین بار تلاش های نافرجام و بی ثمری در نوشتن رمان های بلند داشتم ولی در میانه ی راه حتی ویژگی های شخصیت اصلی هم از یادم می‌رفت و موضوع داستان به کلی از چیزی که در ذهنم بود منحرف میشد.
پس از حدود 6 سال و اندی با ادبیات کوتاه(Minimal) و تاریک(Dark) آشنا شدم که توانست ذهنیت من از دنیا را به خوبی بر روی کاغذ روان کند و در این دوره ی عجیب حس دیده شدن را در من روشن کند.
در اینجا بریده ای از مسائل روزمره را احتمالا منتظر خواهم کرد.
باشد که نیاز به دیده شدن در من ارضا شود.
Alirz110
