دیدید بعضی وقتا نمیفهمید یک صدایی چقدر اذیتتون میکرده تا قطع میشه و یهو میگید آخیش؟ بعضی از آدم ها هم همینن. تا ازتون دور نشن نمیفهمید چقدر تاثیر منفی داشتن.
این انتظار برای درست شدن همه چی و بعد از اون شروع کردن هم خیلی مزخرفه!
مثلا تا اوضاع مالیم خوب نشده تفریح نکنم. تا اوضاع مالیم عالی نشده ازدواج نکنم. حالاحالاها ورزش نمیکنم چون سرم شلوغه و...
یهو بخودت میایی میبینی زمانش گذشته و تو هنوز منتظری که همه چی خوب بشه بعد شروع کنی...
به عادت هاى خوب ، كمى بيشتر عادت كنيم. مثلا اينكه كمى بيشتر درك كنيم همديگر را.
نه از روى دلسوزى ، كه براى حالِ خوبِ همدلى
همدلى كردن زيباترين حسى است كه ميتوانيم به يك ديگر هديه كنيم.
اينكه اگر كسى مارا سنگ صبورى ميداند به جاى حرف هاى كليشه اى و تكرارى ، دست هايش را بگيريم و بعد از شنيدن حرف هايش بگوييم ميدانم چه راه سختى را امدى ميدانم چقدر درد كشيدى تا به اينجا رسيدى اما با زخم هايت مهربان باش
اينكه بدانيم ما و تمام آدم هاى اطرافمان پر از زخميم و حتى در اوج ناراحتى از ديگران هم بتوانيم روبه رويشان بنشينيم و زخم ها و حفره هاى خالى وجودشان را ببينيم و درك كنيم ، يقينا دنيا جاى بهترى براى باهم بودن خواهد شد ?
