همیشه عمه تو ذهنم قد کوتاه وتپل بود. هیچ وقت بچه دار نشد ومشکلش از شوهرش بود. به شوهرش میگفتیم عمو. خیلی مارو دوست داشت. بیشتر از چیزی ک فک کنید. عمو سرطان ریه گرفت و هیج وقت اون زمانایی ک با اون کپسولای اکسیژن درد ناک نفس میکشید و خس خس میکرد، فراموشم نمیشه. عمو فوت کرد چنذین سال پیش. فک کنم دبیرستان بودم.
عمه موند و حوضش.
اون سالا ک کم سن تر بودم، با شیدا میرفتیم دم عید یکم خونه شو مرتب میکردیم. اخلاق ب خصوصی داشت ولی. ما چون بچه های داذاشش بودیم، تلخی نمیکرد باهامون. ولی با بقیه چرا تلخی میکرد همیشه.
وقتی وسیله هاشو میریختیم بیرون، راستش اونقد همیشه چیزای نو داشت که قابل استفاده نبود دیکه، که عجیب بود. مثلا چند تا پیراهن پیدا میکردیم ک هیچ وقت نداده بود عمو بپوشه. مثلا بیست تا چادر مشکی پیدا میکردیم که نو نو بودن. بیست جفت دمپایی و کفش نو پیدا میکردیم که همراه یه عالمه لباس و شلوار نو، همه رو احتکار کرده بود. هرچی میگفتیم عمه این لباس نامرتباتو بریز دور. تو این همه لباس و چیزای خوب داری. برا کی جمع میکنی؟
سکوت میکرذ. تایید میکرد. و سال بعد بیست جفت و سی دست لباس نو دیکه رو احتکار کرده بود
شوینده و خوراکی احتکار میکرد. یه عالمه وسیله عتیقه داشت ک استفاده نمیکرد. ادویه احتکار میکرد. از ماشین لباسشویی و جارو برقی ش دلش نمیومد استفاده کنه. یا اگه لباساشو میریختیم تو ماشین، وسط کار ماشینو خاموش میکرد وخودش
هیچ وقت خونه ش تغییری نکرد.هبج وقت توی خونه ش مهمونی ای نداد. هیچ وقت
مامان میگه چون بچه نداشت اینحوری بود. همشم الان میگه ببین عمه تو. یه بچه ای بیار. بچه منظم میکنه زندگی رو.
عمه چند روز پیش فوت کرد.
من ک نتونستم برا هیچ مراسم ش برم. اما دلم پیش مامان و بابام بود. این اخریا خیلی خیلی اذیت بودن.
مامان گفت یه مراسم داخل فلان تالار گرفتیم.
ومن چقد دلم گرقت...
ما هیج وقت خونه عمه مهمونی نرفته بودیم. اولین مهمونی عمه برا مراسم فوت ش بود. اولین مهمونی ای که خودش حضور نداشت.
دلم گرفت.
همیشه اون همه لباس و غذا و کفش و چادر روگذاشته بود برا یه وقت دیکه.
اما هیج وقت اون یه وقت دیکه نیومد...
همیشه میترسم از احتکار راستشو بخواید..
ممنون تون میشم برای شادی روحش یه فاتحه بخونید🖤
