شاید اون روزی که معلم به کلاس آمد و روی تابلوی درس نقطه ای را با ماژیک سیاه پر کرد و گفت بچه ها چه میبینین، باید به جرئت خود اجازه می دادم و این سوال را جواب می دادم.
پ.ن:قابل تحسینه که جرئت در غار ترس به سر نمیبره و مانند پادشاهان هنوز حکم فرمایی میکند اما واقعا چیزی برای گفتن هست؟
روی تابلوی یک دست سفید مثل رخ ترس کسی که چیزی برای گفتن ندارد،یک دایره ی سیاه است.خب حالا تو یک دستی تابلو را میبینی یا دایره ی سیاه که مرکزیت این تابلو را به دست آورده؟
نظرتون چیه؟
