آیا فکر می‌کنید لیاقت چیزهایی که به دست آوردید رو ندارید؟ آیا حس می‌کنید همه این‌ها نتیجه گول زدن دیگرانه و تلاش خاصی نکردید؟
تبریک می‌گم، شما دچار سندرم ایمپاستر هستید.
سندرم ایمپاستر ( impostor syndrome) یک پدیده روانی است که در آن افراد نمی‌توانند موفقیت‌هایشان را بپذیرند. بر خلاف آنچه شواهد بیرونی نشان می‌دهد که فرد با رقابت و تلاش به موفقیت رسیده، خود فرد تصور می‌کند که لیاقت موفقیت را ندارد و کلاه‌بردار است. موفقیت با خوش‌شانسی، زمان‌بندی خوب یا فریب دادن دیگران به دست آمده و این موضوع که فرد باهوش یا تلاش‌گر است توسط خودش مورد پذیرش قرار نمی‌گیرد.
یه مطلب خیلی خوب درباره اسکرام‌مسترها خوندم و دیدم سندرم ایمپاستر بین اون‌ها خیلی رایجه. طبیعتا من هم گاهی دچار این سندرم می‌شم (من هم توی شرکتمون اسکرام مستر هستم.)
مثلا اینجوریه که یه حرکت خوب انجام می‌دم، بعد می‌گم نه بابا. این رو که من انجام ندادم. جرقه اولیه‌ش رو فلانی زد، من به ثمر رسوندم. یا می‌گم نه بابا من اصلا هرچی بلدم از بقیه یاد گرفتم خودم که دانش درونی ندارم پس لایق هیچی نیستم.
این تفکر گاهی انقدر توی مغزم نهادینه می‌شه که فکر می‌کنم اصلا من لایق حقوقی که می‌گیرم نیستم، اصلا مگه چی می‌کنم (حالا جالب اینکه حقوقم متوسطه و زیاد هم نشده)
کنار این سندرم یه بخش خودتخریب کن دیگه هم دارم که مثلا هرچقدر بیشتر کار کنم حس می‌کنم که نه بابا کاری نمی‌کنی که عیب نداره انجام بده و سکوت کن.
محل کار قبلی هم همین بودم. معاون گروه بودم، همزمان جای دو نفر کار می‌کردم، مسئولیت یه تیم ۶ نفره هم داشتم (رییسم همیشه در حال پیچوندن بود، سر و کله زدنا پای من بود) به بالا و پایین جواب پس می‌دادم تهش هم حس می‌کردم که عیب نداره من که توان انجامشون رو دارم. بهتره درخواست افزایش حقوق نکنم، کار خاصی نکردم که!
نمی‌دونم والا!
قرصی چیزی نیست آدم بخوره سندرم ایمپاسترش خوب شه؟
