شما همین منو ببین! درباره همه‌چیز نظر دارم که بگم.
درباره کرونا، چرا قیمت نفت منفی شد؟ چگونه کیک بپزیم؟ درمان بیماری‌های گیاهان آپارتمانی.
تحلیل مسائل ژئوپولیتیک منطقه و راهکارهای نجات اقتصاد از آلودگی هوا.
خلاصه همه‌چیز بلدم، اما نرفتم سلبریتی یا اینفلوئنسر بشم، چرا؟
به هزار و یک دلیل.
اول اینکه خیلی چیزا بلدم اما مثلا خجالت می‌کشم که برم درباره‌ش بگم. چون ممکنه اشتباه باشه و ضایع شم.
دوم اینکه عامو کی حوصله داره؟
سوم اینکه حالا بگم هم، که چی؟ شاید اصلا واسه بقیه مفید نباشه.
چهارم همون کی حوصله داره؟
پنجم اینکه بازاریابی محتوا رو می‌خواد که من ندارم.
چند روز پیش یه استوری از کاشت گل گذاشتم اینستاگرام، کلی آدم پیام دادن سوال پرسیدن و جواب دادم. کلی دعای خیر کردن که یادشون دادم چیکار کنن. بعد فکر کردم اگه هم اعتماد به نفس بالاتری داشتم و هم حوصله‌ش بود، الان پیج خودمو راه انداخته بودم. اینجوری هم کلی از تبلیغات گیرم می‌اومد، هم کلی شناخته می‌شدم.
اما در عوض چون جزو اون دسته آدمیان «سر در لاک خود» هستم، چیزایی که بلدم رو واسه خودم نگه داشتم.
یا مثلا درباره شغلم. خیلی چیزای جدیدی بلدم که دونستنش به بقیه کمک می‌کنه اما برم چی بگم؟ بگم خانم، آقا بیایید دونسته‌هامو فرو کنم تو چشمتون؟
خلاصه اینکه نرفتیم و اینفلوئنسر نشدیم اما اگه همون ۳ سال پیش که اکانت اینستاگرام واسه گل و گیاه راه انداختم، همت کرده بودم و ادامه می‌دادم و بعدم زیر پست این و اون می‌رفتم کامنت می‌ذاشتم «از پیج خوب ما دیدن فرمایید» یا «داستان‌های +۱۸ تنها در این پیج» الان معروف شده بودم و به جای اینکه اینجا اینا رو بنویسم، داشتم با مشتری چک و چونه می‌زدم که رقم تبلیغات رو ببرم بالا.
بله عزیزان رمز اینلفوئنسر نشدن اول حال نداشتنه، دوم اعتماد به نفس نداشتن، سوم خجالتی بودن.
