دیدین یه موقع هایی ادم بی دلیل حالش بد میشه. بدون اتفاق هولناکی، احساس خیلی بدی داره. فکر می کنه بدترین اتفاق زندگیش افتاده. حس بدی نسبت به خودش و زندگیش میگیره. حداقل میدونم خانوما بیشتر تجربه اش می کنن. اینجور موقع ها اصلا بحث و حرف منطقی جواب نمیده. اگه به صورت منطقی همه چی بخوای به این ادم بگی همه چی خوبه و تو هم خوبی، اصلا جواب نمیده. اخه منطق نیست که درگیره و حالش بده، احساسه که ریخته به هم. من اینجور موقع ها فقط دلم میخواد یکی باشه که نوازشم کنه، یکی بیاد بگه بیا شیطنت کنیم ، اصلا بیا فیلم ببینیم و پفک بخوریم. بگه بیخیال دنیا و همه خوبی و بدی هاش.
این لحظه ها می تونن راحت رد بشن، می تونن هم به شکل عمیقی، تاریک و مصموم باشن. من متوجه شدم شروع این حس منفی هیچ وقت بدون دلیل نیست. یه حس لحظه ای منفی، یه قضاوت شدن، یه کنترل گری، یه بی اعتمادی یا هزار تا چیز کوچیک می تونه توی یه موقعیت بد روانی، حال ادمو خیلی بد کنه. ولی میشه خیلی راحت فاز رو عوض کرد. کافیه یه نفر کنارت باشه که بفهمه. بدونه این لحظه فقط باید باهات قدم بزنه.
