خود واقعی: “باید منو واسه ی خودم بخواد”.
این یک توقع احساسی در روابط عاشقانه است.
بیشتر قوانین و خواسته های ما
از دید روانشناسی
در نهایت به یک نیاز یا ترس در عمق وجودمان می رسند.
این جمله یعنی چه؟
کسی که مرا دوست دارد باید مرا به خاطر خودم بخواهد.
این جمله دقیقا چه می خواهد بگوید؟
یک انسان با ویژگی های بیرونی و درونی تعریف می شود.
چهره، اندام، شغل، طرز فکر، ویژگی های اخلاقی، تحصیلات، خانواده …
همه ی این ها در مجموع باعث می شود ما شخصی را دوست داشته باشیم
یا دیگری ما را دوست داشته باشد.
خود واقعی آن بخشی از من است که براحتی دیده نمی شود.
لایه های درونی تر وجود که ضعیف تر و حساس تر از لایه های بیرونی است.
ما یاد گرفتیم که موفقیت هایمان مهم نیستند.
به ما خیلی گفتند
پول در دوست داشتن اهمیت ندارد.
دانش ما بخشی از شخصیت ما نیست.
خود واقعی چیزی جدا از همه ی اینها هست.
در حالی که همه ی این باورها اشتباه است.
چون
موفقیت های اجتماعی از ما جدا نیستند.
آنها هم به ویژگی های درونی ما وصل هستند.
من بدون تلاش برای بهتر شدن.
ما به عنوان انسان هایی بالغ باید بدانیم:
نقاب اجتماعی، ماسک دروغین نیست.
نقاب اجتماعی یعنی ویژگی های مثبتی که ما در اجتماع نشان می دهیم،
شخصیت ملایمی که در حضور معشوق بروز پیدا می کنیم.
این نقاب لزوما دروغ نیست.
نشان دادن رفتار درست با توجه به موقعیت.
این ویژگی یک موجود پیشرفته به نام انسان است.
خود واقعی همان کودک درون است
خود واقعی ما احتمالا همان کودک درون است که موقعیت ها را نمی شناسد.
درکی از افکار و احساسات دیگران ندارد.
ولی باید بدانیم
یک موجود پر از ضعف و بدی را نمی شود دوست داشت.
ادامه دارد…
