یکی از توصیه ها برای زندگی بهتر این است: در لحظه زندگی کن. این را در سال های اخیر زیاد شنیدیم. خیلی از ما این را قبول داریم که زندگی کردن در لحظه به ما احساس بهتری می دهد. زندگی در زمان حال یعنی فکر نکردن به گذشته و آینده.
این خیلی خوب است. ولی خیلی چیزها در این مورد هنوز گفته نشده است. زندگی در زمان حال خیلی وقت ها ممکن نیست، می شود گفت جز در بعضی لحظات و رویدادهای خاص، ما بقیه ی اوقات زندگی مان در اینجا و اکنون نیستیم.
بد نیست. حقیقت این است که ما نمی توانیم در حال زندگی کنیم، به این معنی که به گذشته مان فکر نکینم. گذشته یعنی همه ی زندگی من تا به امروز.
همه احساسات و تجربه های من.
چطور می توانیم چشم روی گذشته ببندیم؟
وقتی هر لحظه از زندگی ما دائم در حال تبدیل شدن به گذشته است.
و چطور می شود به آینده فکر نکنیم، وقتی هر لحظه داریم در آن قدم بر می داریم. آینده ای که در آن امید بهتر شدن است و رسیدن به خواسته ها.
حقیقت این است: بهترین نگرشی که یک انسان می تواند داشته باشد، نگاه به آینده است. نه گذشته و نه حال.
و مانند همه شعارها بی اثر و خسته کننده.
ما زمان هایی که به چشم (هر) کسی نگاه می کنیم، نه لزوما معشوق یا فردی خاص،
وقتی در حضور معشوق هستیم،
وقتی داریم لذت و شادی را تجربه می کینم (به هر شکلی)
در لحظه زندگی می کنیم.
معمولا در این مواقع نمی توان به آینده و گذشته فکر کرد.
و منظور از توصیه در لحظه زندگی کردن، این است
که این موقعیت ها را برای خودمان فراهم کنیم.
این طبیعی است که گذشته برای ما مهم باشد،
طبیعی است که به آینده فکر کنیم و بابت آن گاهی نگران شویم.
