رازداری یکی از اصول اساسی در مشاوره و درمانگری است، اما در برخی شرایط، مشاور موظف است این اصل را نقض کند. در ادامه به مهم‌ترین مواردی که رازداری مشاور جایز نیست، اشاره می‌کنیم:
اگر مراجع قصد خودکشی یا آسیب‌رساندن به خود را داشته باشد، مشاور باید این موضوع را به خانواده، اورژانس اجتماعی یا نهادهای مربوطه اطلاع دهد تا از وقوع یک بحران جلوگیری شود.
در صورتی که مراجع تهدید به آسیب زدن به شخصی، انتقام‌جویی یا سوءاستفاده از دیگران کند، مشاور موظف است این موضوع را به فرد مورد تهدید یا یک مرجع قانونی گزارش دهد. حفظ جان افراد بر اصل رازداری اولویت دارد.
اگر مراجع مبتلا به بیماری‌های مسری و خطرناکی مانند HIV (ایدز) باشد که سلامت دیگران را به خطر می‌اندازد، مشاور باید اقدامات لازم را انجام دهد. او می‌تواند فرد مبتلا را ملزم کند که این موضوع را به شخص در معرض خطر اطلاع دهد یا در صورت لزوم، خودش این اطلاعات را در اختیار فرد آسیب‌پذیر قرار دهد.
اگر دادگاه به دلایل قانونی درخواست دسترسی به اطلاعات مراجع را داشته باشد، مشاور موظف است اطلاعات لازم را در اختیار مقامات قضایی قرار دهد. این مورد معمولاً در پرونده‌های قضایی حساس رخ می‌دهد.
در صورتی که مراجع از مشاور خود شکایت کند، مشاور می‌تواند در صورت نیاز، اطلاعات مرتبط با موضوع شکایت را در دادگاه ارائه دهد تا از حقوق خود دفاع کند.
اصل رازداری در مشاوره اهمیت بالایی دارد، اما در مواردی که جان یا سلامت روانی و جسمی افراد در خطر باشد، مشاوران مجاز (و حتی موظف) به نقض این اصل هستند. این استثناها با هدف تأمین امنیت افراد و جامعه در نظر گرفته شده‌اند.
💬 نظر شما چیست؟ آیا مورد دیگری می‌شناسید که رازداری مشاور جایز نباشد؟ در کامنت‌ها نظرات خود را بنویسید.
