به نام خدا
بعضی وقتها آدم میاد یه مفهومی رو منتقل کنه، کلی فکر میکنه از کجا شروع کنه، چجوری بگه که تاثیرش بیشتر باشه و الخ، اما میبینه یه نفر اونقدر این مفهوم رو قشنگ رسونده که ارزشش از هر چی که خودش میتونه بنویسه بیشتره.
پس من فقط شما رو دعوت میکنم به خوندن این سه بیت از سعدی، که اگه کسی بخواد به خودش بیاد همین براش کافیه:
بنی آدم یکدیگرند، که در آفرینش ز یک گوهرند؛
چو عضوی به درد آورد روزگار، دگر عضوها را نماند قرار.
تو کز محنتِ دیگران بیغمی، نشاید که نامت نهند آدمی!
