روزی رفته بودم به خرید،خریدی که می کرد یخچال را پر و بی ریخت...
خواستم در بلع غذا داشته باشم همراهی،در کنار سفره باشد یاری...البته در منوی رژیمگیران که همیشه است بلکه عضو اصلی را او چاره است.رنگش به رنگ سبز است، یاد علف را که شوقی است برای بز ها تداعی می سازد.آری سالاد عضو لاینفک سفره،هموار می سازد، سرخوردن غذا را از مری و روده...سلاد جزیی بی عار است که با طعم سس تازه جلوه می یابد.
بدین سبب که سازم سالادی با اجزای کاهویی،رفتم سراغ یخچال مامانی ،..
دیدم که یخچال هست شرمنده،گویا کاهو ها را خورده...اما یخچال بود موجودی سنگین ورنگین ..فکر مرا نادیده گرفت و با اشاره خودم را نشانه گرفت...بله ما بودیم گشنه که نذاشتیم هیچ سالادی را یکه و خورده بودیم کاهو ها را دسته به دسته..
بدین سبب بسیار گازیدم،با سوخت بنزین و چار چرخ ماشین به سرعت تاختیدم.
رفتم سراغ عمو سبزی فروش که فروشد کاهو هارا به نرخ فروش.از سبزی فروش محل کاهو ها را پرسیدم ،رفتم ،در بین راه چشمکی را دیدم.
دیدم کلمی خودنمایی کرده ،بالشت شده و کاهو ها را روی خود خوابانده. تعجب کردم و با خود گفتم :عجب کلم نازک برگی ،چه وقار و سبزی کم رنگی،گ.یا که کلم سفید کمی رنگ بگرفته،در اثر همجواری با کاهو ،سبزی بگرفته.
نمیدانم چه شد که کلم را برداشتم.با چشمم زیبایی او را بگرفتم.
ناگاه مغازه دار سبدی را گذاشت بر آغوش ما و گفت: عجب سلیقه ای داری ای خانم ناز>>>>آنچه در دست توست فرنگی کاهوییست..نگفته تا حالا پرشین و حرف می زند با مردم به طرز جادویی.از بس مشتری ها از بحر آن ،سکه ها دادند،دیگر نمانده برای او همنوعی...او ورژن جدیدی از کاهوسانان است-طعمی میانی از کاهو و کلم دارد.
ببردم آن را و شستمش چون کلمی زمخت. با خشم چاقو تکه تکه اش ساختم،با خرت خرت تیزی ،آن را ریش ریشش ساختم .
شروع شد سمفونی آشپزی ، که گرد هم آمده بودند،سس و سالاد و غذاهای رنگی
زدم سس به آن فرنگی که طعم گیرد تا مثل کاهو کمی آبرو گیرد.
خوردم و دیدم ،کاهو نمی ماند مزه اش ،بلکه کمی با طعم کلم آمیخته است.
نفهمیدم که چه مزه بود،گویا چون فرنگی ها زبان فهمی با طعمی ناگویا بود.
چه شد که تصمیم گرفتند دو موجود بی عار را ..بله آن کلم بی رگ و کاهوی بی حال را در فرنگ پیوند زنند و این کاهو پیچ را بیافرینند به گزنددر
