چند روزیه نه فکر کنم یک ماهی هس که به کلاس شنا می روم و همزمان با کلاسم، کلاس ورزش در آب برای بزرگسالان هم تشکیلمی‌شود ، و در آنجا خانم های اندک سن بالا در حدود دو سال جوان‌تر از حضرت نوح شرکت می کنند، دیروز وقتی وارد رختکن شدمدیدم یه عالمه چروک همراه پوست و مو (پیرزنها)، در حال مایو به تن کردن هستند، چه صحنه ای به به چه صحنه ای، هر کدام از خانم هادرگیری خاصی با مایوهای شنا داشتند، طفلکا مایوها واسه باربی ها طراحی شده بودند و دیگه ماکزیمم تن آدمای توپُر می شدن امامایوها برای شکم هایی به قدر فوتبال، و یا پوشش دادن چروک هایی آویزان از پوست مناسب نبودند. من در آن میان شاهد بودم که یکخال مشکی که روی دل یک پیرزن بود از مایو رد نمیشد( البته خال نبود بلکه زیگیل جهش یافته ای بود که از عصبانیت زیاد سیاه شدهبود) خلاصه که رفتم سر کمدم و وسایلم را در آن گذاشتم، صدایی از پشت سرم گفت:( سلام دخترم حالت چطوره، جلسه پیش نبودی؟) نزدیک بود فکم سپس جلو بندی صورتم بیفتد، سرم را برگرداندم و دیدم یکی از آن پیرزن هاییست که قبلا در استخر میدیدم ، برام عجیببود که بهم سلام کرده و حالم را می پرسد . اخه من نمیشناختمش و تا حالا باهاش حرف نزده بودم، چقد مهربون بود .بعد هم دیدم تقریباهمه ی این خانم های سن بالایی احوال همدیگر را میپرسند و با هم کرم گرفته اند
چقد این خانم های سن بالا حال خوب کن و با معرفت بودن، کاش ما جوونا و نسل جدید هم نسبت به هم مهربان تر باشیم و هوایهمدیگر را داشته باشیم😇 اون روز شنا خیلی چسبید.
