درد دلی بعد از یک سانسور تحمیلی!

تقریباً دیگه یه جوری شده که هر باری که می خوام بیام ویرگول، قبلش خودم رو برای همه چیز آماده می کنم. امروز اومدم خبری نبود. رفتم سراغ ایمیل هام و دیدم ای دل غافل مثل اینکه امروزم یه خبرایی هست. عینهو ایمیلی که ویرگول فرستاده بود:

جلال محسنی عزیز سلام و وقت شما بخیر پست «کارت زرد شماره (۲)» شما به دلیل عدم رعایت حریم شخصی، استفاده از عکس افراد و توهین به فرد، با شکایت متعدد اشخاص نیاز به اصلاح دارد. لطفا تصاویر و نام افراد را از پست حذف نمایید، در غیر این صورت مجبور به حذف پست هستیم. پیشاپیش از همکاری شما سپاسگزاریم تیم پشتیبانی ویرگول

عینهو جواب اول دست انداز-قبل از سانسور پُست(در حال عصبانیت!):

سلام و عرض ادب. شما در کنار اعتراض های صورت گرفته به این نکته توجه کنید که با پست هایی امثال این فرهنگ نقد کردن و نقدپذیری در محیط هایی مثل ویرگول شکل خواهد گرفت. گیریم هزار نفر بر علیه این پست شکایت کرده باشند. شما باید عاقل باشید که محتوای این پست نقض حریم شخصی است یا خیر. دقیقاً در کجای این پُست توهین و یا نقض حریم شخصی صورت پذیرفته است؟ لطف کنید با مصداق صحبت کنید. با مصداق صحبت کنید تا بنده در اسرع وقت نسبت به اصلاح پُست، اقدام کنم. لطفاً تا با مصداق در مورد توهین های صورت گرفته و نقض حریم های شخصی صورت گرفته شفاف سازی نکردید، به هیچ وجه اقدام به حذف این پست نکنید. با تشکر از همکاری شما.

عینهو جواب دوم دست انداز-یک دقیقه قبل از سانسور پُست(با صبر و تحمّل!):

سلام و عرض ادب مجدد. تمامی اسامی و تصاویر اشخاص را بنده از پست کارت زرد پاک خواهم کرد ولی در اعتراض به این سانسور تحمیلی، مطلبی را منتشر خواهم کرد. در پناه حق تعالی، موفق و پیروز باشید. ان شاءالله

امّا درد دلی با ویرگول و اون دوستانی که رفتند اعتراض کردند که بهشون توهین شده و حریم شخصی شون، نقض شده است:

دوستان وقتی من و شما تحمّل نقد رو نداریم، چه جوری می تونیم انتظار داشته باشیم که فلان یا بهمان شخصیت این مملکت، انتقادپذیر باشه. همین شمایی که رفتی اعتراض کردی، احتمالاً تا حالا یه پُست خیلی خفن بر علیه این نظام و حکومت و نبودن دموکراسی، ننوشتی؟! یه کم فکر کن؟ چیزی یادت نیومد؟! خُب خدا رو شکر!

بنده سه ساله که در ویرگول می نویسم و والله تالله بالله، از آن اول تاکنون یک صفحه ی دائمی بیشتر نداشته، ندارم و نخواهم داشت. تنها در یک برهه ی زمانی خیلی کوتاه که برای صفحه ی اصلی ام در ویرگول، مشکلی ایجاد شده بود، یک صفحه با نام DAST NANDAZ ایجاد کردم که آن هم بعد از مدت کوتاهی به مُحاق رفت و بلا استفاده ماند. ولی دیروز عزیزی، لایک های مطالبم رو زیر سوال برد که شما چند تا صفحه ایجاد کرده اید و به این دلیل لایک های مطالبتون زیاده و یه کارت زرد هم بهم داد. بنده می توانستم به ویرگول پیام بدهم که من هیچ صفحه ای به جز این صفحه ندارم. بنابراین این پست تهمته و حذفش کنید. ولی به جای این واکنش، سعی کردم نقد کلّی دوستمون رو قبول کنم و از اسم و رسم خودم بگذرم. پس خودم به عنوان اولین نفر، پستی که بر علیه خودم بود رو لایک کردم و یک نمره ی بیست با چند تا مثبت هم بهش دادم. و سعی کردم با صبوری توضیحاتی که به ذهنم می رسه رو براش بنویسم و از بابت تذکرش، تشکر کنم.

مطمئنم اثبات ادعای تک صفحه ای بودن بنده، از طریق برنامه نویس های خود ویرگول کار سختی نیست. خود شما هم می تونید برید تک تک کسانی که بنده رو لایک می کنند رو کنترل کنید و به راحتی متوجه شوید که بین هشتاد تا نود درصد کسانی که مطالب بنده رو لایک می کنند، خودشون جزو نویسندگان دائمی یا شناخته شده ی ویرگول هستند. در مورد بقیه هم بنده نمی تونم با اطمینان قضاوت کنم. چون از همون ابتدای حضورم در ویرگول تا امروز کسانی بودند و هستند که صفحه ای بدون اسم و رسم و عکس دارند و هرگز مطلبی نمی نویسند، ولی کم و بیش حضور دارند و گاهی مطالب بنده یا شما رو لایک می کنند.

مطمئنم اون دوستانی که بنا به هر دلیلی صفحه ی قلّابی درست می کنند، اگر می دونستند که با این کارشون چه جوری بقیه رو بدبین می کنند و موجب افزایش بی اعتمادی توی این فضا می شن، هرگز این کار رو نمی کردند.

یکی از دوستانی که کارت زرد گرفته بود و احتمالاً پدر ویرگول رو درآورده بوده که به من توهین شده و حریمم نقض شده(!) زیر پست «کارت زرد (۲)» نظر خیلی زیبایی نوشته بود که باعث شد خستگی امروزم در بره:

نقد جالبی بود، امیدوارم این کارت زرد برای بقیه تبدیل به کارت قرمز برای خودتون نشه... ;)

جواب بنده به این دوستمون رو هم می تونید برید از همونجا بخونید!

دو مطلب قبلیم:

حُسن ختام:

حضرت علی(علیه السلام) می‌فرمایند:«لا تَخافوا فی اللّهِ لَوْمَةَ لائمٍ، یَکْفِکُم مَن أرادَکُم و بَغى علَیکُم. در راه خدا از سرزنش هیچ نکوهشگرى مترسید، که او شما را در برابر هر کس که بخواهد به شما گزندى برساند و ستمى روا دارد، محافظت مى‌کند. (میزان الحکمه/حدیث5494).