سکوت خوب: خودت سکوت را انتخاب کنی. سکوت عاشقانه و عارفانه. سکوتی پر از رمزو راز و الهی:
هر که را اسرار حق آموختند/مهر کردند و دهانش دوختند(مولوی)
و سکوت حکیمانه. همان سکوتی که مولا علی علیه السلام می فرمایند:
«رُبَّ كَلامٍ جَوابُهُ السُّكُوتُ؛ چه بسا سخنى كه جوابش سكوت است»
و سکوتی که جواب ابلهان است. سکوت عاقلانه:
نزد نادان، پاسخ دندان شکن خاموشی است
کای بسا شد پسته لب بسته، دندان را شکست (صابر)
سکوت بد: جایی که باید حرف بزنی. اگر نزنی حقی ضایع می شود، خونی پایمال می شود و می توانی حرف بزنی و نزنی. سکوت کنی.
سکوت زشت:
جایی که نباید ساکت باشی، نیستی، و تو را به اجبار ساکت کنند. سکوتی که نشانه رضایت نیست:
شرح این قصه شنو از دو لب دوخته‌ام/ تا بسوزد دلت از بهر دل سوخته‌ام(فرخی یزدی)
مطالعه کتاب «قدرت سکوت»را به شما عزیزان پیشنهاد می کنم.
