فرمانده ی نیروی هوافضای سپاه،مسئولیت سقوطِ هواپیمای اکراینی را به گردن گرفت ولی به نظرم ابعاد این اتفاق خیلی پیچیده تر از این حرف ها بود که ایشان یک تنه مسئولیت آن را به عهده بگیرد و شکّ ندارم که دیر یا زود حقایق برملا خواهند شد.
پس از این قبول مسئولیت،فهمیدیم که در کشور ما هیچ مسئولی نباید مسئولیت هیچ خطایی را به عهده بگیرد. مثل مدیران کارخانه های خودروسازی به جای عذرخواهی از بابت ساخت خودروهای بی کیفیتی که تا الان چندهزار نفر را به کشتن داده اند،باید همیشه طلبکار بود.مثل برخی از مسئولان که با تصمیم های اشتباه خود،باعث فشار و مرگ مستقیم و غیر مستقیم مردم می شوند و به جای عذرخواهی،همیشه طلبکار هستند،بایستی طلبکار بود!
بعد از این قضیه،خیلی ها به سپاه تاختند.برخی گفتند:«وقتی فشارهای خارجی را دیدند مجبور شدند که اعتراف کنند!»و کسی نگفت اگر قرار بود سپاه با فشارهای خارجی مجبور به انجام کاری شود که الان یک موشک یا یک پهپاد هم نداشت.از آن بی رحم تر عده ای بودند که ناجوانمردانه شعارِ«دیکتاتور سپاهی داعش ما شمایی!»سر دادند و تمام خدمات سپاه از ابتدای انقلاب تاکنون را زیر سوال بردند.
در اینکه سپاه قابل نقد است،بحث جداگانه ای می طلبد.امّا باید بدانیم که تضعیف و زیر سوال بردن سپاه برابر است با تضعیف بازوی قوی نیروهای مسلّح کشور و تضعیف این بازو،آن هم در شرایط کنونی کشور،برابر است با خودزنی در مقابل دشمنانی که از هیچ فرصتی برای صدمه زدن به ایران،دریغ نمی کنند.
آن رستاخیر وحدت و همدلی که پس از شهادت سردار سلیمانی،در کشورمان رقم خورد،دل خیلی از دشمنان را به درد آورد.دشمنانی که نقشه ها و پیش بینی هایشان،از ترور سردار،جور دیگری از آب درآمد و نه تنها به آنچه که می خواستند نرسیدند،بلکه خود را در مقابل ایرانِ بدون سردار سلیمانی،ضعیف تر یافتند.
دشمنان باید دست به کار می شدند و بازی دیگری را شروع می کردند:ترامپی که تا دیروز می گفت:«تمام مردم ایران تروریست هستند»و یا:«در صورت پاسخ ایران به ترور سردار سیمانی،پنجاه و دو نقطه فرهنگی ایران را می زنم»،تا چشمش به اعتراضات اخیر افتاد،به یکباره دایه ی مهربان تر از مادر شد و گفت:«من از ابتدای دوره ریاست جمهوریم با شما ایستاده‌ام و دولت من همچنان با شما خواهد ایستاد.ما اعتراضات شما را از نزدیک دنبال می کنیم.شجاعت شما الهام بخش است.»ای کاش می شد از خود ترامپ پرسید:«آیا این شمای مد نظر تو جزو مردم ایران نیستند؟اگر هستند چرا یکبار مورد اتهام و تهدید تو قرار می گیرند و بار دیگر مورد حمایت تو؟چرا مردم حاضر در مراسم تشییع را نمی بینی ولی مردم حاضر در اعتراضات را می بینی؟آیا حاجی قاسم هم که جزو همین مردم بود،شجاعتش برای تو الهام بخش بود؟!»
حالا چون ترامپ خوشحال می شود ما نباید اعتراض کنیم؟
چرا باید اعتراض کنیم ولی هوشمندانه و به گونه ای که وارد بازی تیم حریف نشویم و گل به خودی نزنیم.
گاهی حرف هایی که نمی توانم درست و درمان بزنم را مستند به دیالوگ های داخل فیلم ها می کنم.چون احساس می کنم گاهی دیالوگ برخی از فیلم ها کمک می کنند تا حرف هایی که می خواهم بزنم را بهتر و رساتر بزنم.این مطلب را هم مستند می کنم به بخشی از دیالوگ فیلم Late Night:
نمی تونی فقط یه کار وحشتناکی که انجام دادی رو دور بریزی،اما نمی تونی هم میلیون ها چیز قشنگی که با هم داشتیم رو هم دور بریزی.اون یه میلیون به یکه.اگه می تونی با اون نسبت،واسه ی چند سال دیگه ام زندگی کنی، من می تونم.
مشاهده ی این کلیپ هم که شاید قبلاً دیده باشید،خالی از لطف نیست:
القصه:هوای کسی که هوای ما را داشته،داشته باشیم و با یک خطای اثبات نشده و قابل بحث،بر او نتازیم و بی انگیزه اش نکنیم.خودمان ضرر می کنیم.
مطلب قبلیم:
یادش به خیر:این مطلب را در تاریخ ۲۱ آبان ۱۳۹۶ منتشر کردم:
آخرین مطلب منتشر شده در مسابقه دست انداز:
مطالب خوبی که امروز خواندم:
حُسن ختام:این روزها مردم عزیزِ سیستان و بلوچستان دارند با سیل عظیمی دست و پنجه نرم می کنند.مراقب باشیم حالا چون به گمان برخی از ما این عزیزان جزو نخبه های کشور نیستند،سیل بی خبری و بی توجهی به آنها ما را با خود نبرد.
مطلب بعدیم:
