بعد از یک هفته،نوشتن به خودی خود سخت است.چه برسد به نوشتن بعد از این هفته:این هفته که بر مردم ایران گذشت شاید از عجیب ترین هفته هایی باشد که ایرانیان در طول تاریخ تجربه کرده اند یا خواهند کرد.از شهادت سردار سلیمانی و همرزمان عزیزش گرفته تا فوت کرمانی های کریم در مراسم تشییع،از شلیک موشک های سپاه به پایگاه عین الاسد در عراق گرفته تا افتادن تشت رسوایی آمریکا ناشی از تحقیر پدافندهای پوشالی پاتریوت و ادعاهای هالیوودی شان.از حادثه ی سقوط بوئینگ 737 اوکراین در حوالی شهریار گرفته تا سقوط اتوبوس مسافربری در سوادکوه.برخی از اتفاقاتی که در این هفته افتاد بایستی تا سالها موضوع پایان نامه های دانشجویی و تحقیقات کارشناسان سیاسی،نظامی،اجتماعی و...قرار گیرند.
پس از نوشتن این پُست:
دوستی نوشت:
معتقدم ما چوب خودبزرگ‌بینی خودمان را می‌خوریم.
در پاسخ نوشتم:
بر خلاف نظر شما،بنده معتقدم که ما هر جا چوبی خورده ایم:آن چوب،چوبِ خودکوچک بینی ما بوده است نه چوبِ خود بزرگ بینی ما.
امّا واقعیت چیست؟
واقعیت این است که هم خودبزرگ بینی و هم خودکوچک بینی،هر دو برای ما آفت هستند:«نه دچار خودبزرگ بینی باید شویم،نه دچار خود کم بینی.هر دو ما را از پیشرفت باز خواهند داشت.خودبزرگ بینی با مغرور کردن ما و خود کوچک بینی با ناامید و مایوس کردن ما.باید خودمان را آن گونه که هستیم ببینیم.نه بزرگتر و نه کوچکتر.
امروز چهار تصویر در پیش روی ما قرار دارد:
تصویری که دشمنان ما از کشور ما،از طریق رسانه های تحت نظرشان،برای مردم کشور ما ترسیم می کنند.
تصویری که دشمنان ما از کشور ما،از طریق رسانه های تحت نظرشان،برای مردم کشور خودشان ترسیم می کنند.
تصویری که خودمان از کشورمان و از طریق رسانه های خودمان،برای مردم کشورمان،ترسیم می کنیم.
تصویری که ما از دشمنانمان و از طریق رسانه های خودمان،برای مردم کشورمان،ترسیم می کنیم.
تصویر غلط چگونه تصویری است؟
هر نوع تصویر یک سویه و صفر و صدی که دشمنان ما از ما و خودشان و ما از دشمنانمان و خودمان ترسیم کنیم.
تصویر صحیح چگونه تصویری است؟
نه آنقدری که دشمنان ما می گویند ما بد هستیم،نه اینقدری که خودمان ادعا می کنیم خوب هستیم.نه آنقدری که دشمنان ما می گویند ما ضعیف هستیم و نه اینقدری که خودمان ادعا می کنیم قوی هستیم.نه آنقدری که دشمنان ما می گویند قوی هستند و نه اینقدری که ما ادعا می کنیم ضعیف هستند.ما باید هم خودمان و هم دشمن را در اندازه ی واقعی ببنیم.نه کوچکتر و نه بزرگتر.فقط این تصویر به قوی تر شدن ما و بهبود اوضاع کشور ما کمک خواهد کرد.
باید چه کار کنیم؟
باید بدون حبّ و بغض بیهوده که سدّ راه دستیابی به تصویر صحیح است و با فکر و تامل دقیق و چشمانی باز به تصویری میانه و صحیح دست یابیم.تصویری که ما را به تحرّک وادارد تا ضعف های کشورمان را یکی یکی از بین ببریم و بر نقطه های قوتش بیفزاییم.تا هم بر امید مردم کشورمان افزوده شود و هم بر ناامیدی دشمنانمان.
حُسن ختام:سعدی:
به اندازهٔ بود باید نمود/خجالت نبرد آن که ننمود و بود.
