اولین دوست داشتن را هیچ‌کس فراموش نمی‌کند، مخصوصاً اگر دختر باشی و به هر دری بزنی برای داشتنش . . .
طبق میل اش بپوشی، بخندی، بیایی، بروی . . .
لاک بزنی، رُژ بزنی، موهای بافته شده‌ات را نشانش بدهی و منتظر بمانی تا قربان صدقه‌ات برود و حظ ببری از حرف‌هایش . . .
"شب بخیر عزیزم"هایش تنها دوای بیخوابی‌ات باشد . . .
قهر که می‌کند غرورت را بگذاری پشت پنجره باد ببرد و برایش بنویسی:
سرد نباش می‌لرزه تنم!
اولین دوست داشتن را هیچ‌کس فراموش نمی‌کند . . .
اما اگر پسر باشی همه‌چيز تلنبار می‌شود در خودت، تا سال‌ها بعد دخترت که نشست روی پاهایت و موهای بافته شده‌اش را نشانت داد یک‌باره فرو بریزی و چشم بگذاری لای موهایش تا نبیند آب شوری که می‌غلتد روی سرزمین گونه‌ات و غم آلود بگویی اولین دوست داشتن را هیچ‌کس فراموش نمی‌کند . . .
