دست به قلم می شوم
این روزها تنها دارایی من همین قلم است و واژگانی که از ذهنم تراوش می شوند
تنها دارایی من قلبی ست که در و دیوارش خاک گرفته است
آجر هایی که با دستانی پینه بسته روی هم چیده شده اند
و شمع نیم سوزی که جوابگوی این حجم از ظلمت نیست
این تاریکی حق این قلب نبود
این سکوت حق این خانه نبود
این خانه به شنیدن خنده عادت کرده بود
این اقیانوس غم حق هیچکداممان نبود
نمی دانم این دیوار ها را به کدامین معبود سوگند دهم
اما دستان خسته ام روزی به دعا خیزش می کردند
این زخم ها حقشان نبود
این تن به گرمای آغوشت اعتیاد داشت
این سکوت و سکون و تنهایی حقش نبود .....
پ.ن1 : کاش روزی که متولد می شدیم حق انتخاب داشتیم به نظرتون اون موقع جمعیت جهان چقدر میشد ؟
پ.ن2 : همیشه فکر می کردم جهنم یه جاییه که همه جاش گرم و پر از آتیشه و دیگای بزرگ آب جوش که انسانای گناهکار و داخلش میندازن ، واقعا ما گناهکاریم ؟ تنها گناه همه ی ما متولد شدن تو این دنیا بود که باعث شد به اینجا برسیم
تنها گناه ما قرار گرفتن توی شرایط بد بود
می تونی بشینی دور گود و همه ی قاتلای سریالی و جنایتکارای بزرگ تاریخ و قضاوت کنی اما اینو بدو ......تو هیچوقت جای اونا نبود ، شاید هیچوقت مثل اونا توی زندگیت ترد نشده باشی ، شاید هیچ وقت مثل اونا سرکوب نشده باشی شاید هرگز طعم تلخ درد و تنهایی و خورد شدن غرور و اونطور که اونا حس کردن نچشیده باشی
فقط می دونم کسایی تو این دنیا هستن که زندگیشون جهنم بوده ، واسه همینم زندگی بقیه رو جهنم کردن و یه بهشت خیالی ساختن
پ.ن3 : خوشحالم که اگه یه روزی بمیرم این صفحه برای همیشه باز می مونه و این تنها راه ارتباطی دنیای اطراف و دنیای درون ذهنمه
به درود دوستان
~•°stargirl°•~
