من خود واقعیم رو دوست دارم،
همونی که گاهی زخم میخوره، گاهی شاد میشه ،گاهی گریه میکنه،
اما همیشه بینقاب و بیتظاهرِ.
سیاست و دروغ، هیچوقت از جنس حرفهای من نبوده،
چون زندگی برای من خیلی کوتاه تر از
اونیه بخوام پشت دیوارهای دروغ و تظاهر پنهان بشم.
من ترجیح میدم با حقیقتم زندگی کنم،
تا اینکه در دنیایی ساختگی و پر از دروغ و نقاب غرق بشم،
چون باور دارم
که آرامش واقعی،
تو همین صداقتِ سادهست.
وگرنه، دنیای پیچیده و پر از نقش اصلا جای قشنگی برای زندگی نیست..
