براتون اینطور آرزو میکنم که توی دنیا به اندازه یک ثانیه هم که شده اشک کسی که دیوانه وار دوستش دارید رو نبینید
میتونم به راحتی حدس بزنم که اگر این اتفاق براتون بیفته . زندگیتون به دو بخش قبل از اون لحظه و بعد از اون لحظه تقسیم میشه
به عنوان کسی که هیچوقت نتونستم منظورم حرفام رو به بقیه برسونم و آخرش با پرخاش باعث شدم که نیت و نتیجه حرفم پشت قضاوت های بقیه نسبت به حرفم گم بشه باید بگم که...
دیدن اشک کسی که به شدت بهش علاقه دارید دیگه شما رو اون آدم سابق نمیکنه...
دیگه هیچ جریانی براتون جذابیت نداره..
دیگه هیچ کافه رفتن و دورهمی براتون لذت نداره...
و معنی زندگی براتون عوض میشه....
خواهشا اگر مثل من نمیتونید حرفا و دلسوزی هاتون رو درست بیان کنید یک گوشه ، یک اتاق و یک خانقاه کوچک برای خودتون درست کنید و دلسوزی هاتون رو روی دفتر و کاغذ و دیوار نقش بدید
من دیر به این نتیجه رسیدم
شما اشتباه من رو نکنید
دلسوزی هام برای بقیه دیگه توی سینم میسوزه و هیچوقت نمود پیدا نمیکنه.......
