سلام به همه خواننده های دوست داشتنی ویرگول.امشب یهویی دلم برا نوشتن تنگ شد و از طرفی حالم خوش نبود و برای ادمی مثل من نوشتن مثل آب رو آتیشه.
از کجا شروع کنم؟!
از آخرین نوشته م حدودن 5 ماه میگذره و طبیعتن به اندازه 5 ماه بزرگتر شدم و چیزای بیشتری رو فهمیدم.
چند روز پیش واسه سرگرمی یه برنامه چت ویدیویی تصادفی نصب کردم؛جالب بود ادما از هرجای ایران یا جهان وصل میشدن و تصویری میتونستم باهاشون صحبت کنم.
ولی یه چیزی که نظرمو به خودش جلب کرد برخلاف جاهای دیگه اونجا همه خود واقعیشونو نشون میدادن؛که باطن بعضی از این افراد واقعا ترسناک بود.
چه دلیلی میتونه داشته باشه که بی دلیل به هم توهین کنیم؟! انقدر عقده و بیشعوری از کجا میاد؟ اونوقت ادعای فرهنگمون هم میشه.
اون اوایل فکر میکردم مشکل از منه یا اینکه نمیتونم خیلی راحت به کسی توهین کنم و فحش بدم، بخاطر ضعف درونیمه.شاید هم درست فکر میکردم؛به قول هیچکس: بخور تا خورده نشی! به هرحال ما جایی که زندگی میکنیم که اگه مثل خودشون نباشی، حذفت میکنن...
پدربزرگم همیشه بهم میگه تو خیلی حیا داری احترام همه رو نگه میداری ولی این جامعه حجب و حیا برنمیداره.باید گرگ باشی و دلتو سنگ کنی تا حقتو بگیری!
ولی راستش من از اونا نیستم.
خیلی ناراحت میشم وقتی میرم تو گوشی یه چرخی میزنم و با این حجم از نفرت روبرو میشم. یه تیمی برده یه تیمی باخته، این وسط یه عده به هم فحش ناموسی میدن. و کم کم این نفرت تو وجود افراد ریشه میدوونه و دشمن هم میشن.تا جایی که بزنن چشم یه نفرو کور کنن یا حتی بکشن!
درسته اوضاع کشور خوب نیست ولی اگه ادما با هم مهربون نباشن، شرایط خیلی سخت میشه.
میدونم که اعضای ویرگول اکثرا اهل مطالعه و افراد خردمندی هستن؛ازتون خواهش میکنم در حد خودتون عشق بورزید. بچه هاتونو با محبت بار بیارید.
تا دنیای بهتری داشته باشیم...
