نوشتن هنوز هم جزو لذت بخش ترین اتفاقات زندگیم به حساب میاد و این واقعا برای خودم حداقل، عجیبه.
کلی اتفاق کوچیک و بزرگ، سرگرمی باحال و پر طرفدارتر دیگه اطراف همه ما وجود داره اما هیچ حسی مثل نوشتن نمیتونه منو جذب خودش کنه.
نوشتن مثل این میمونه که سوار یه کشتی بشی و بری داخل ذهنت موج سواری کنی و از دریای اطلاعاتی که توی ذهنت داری، چیزای باحال رو ماهیگیری کنی و بیاری تو متنت به کار ببری. چقدر جذابه، متنی بنویسی که خوندنی باشه و کسی که داره متنت رو میخونه دائم اسکرول نکنه ببینه چقدر مونده تا این متن تموم بشه :)
اینکه گفتم دلتنگ نوشتنم بی راه نگفتم، درسته که این کار برام جذابیت خاصی داره و واقعا کیف میده اما یه چیزی به نام آمار و ارقام و حساب و کتاب همیشه اذیتم میکنه. البته که کار و درس هم دلیل دیگه‌ای که کمتر میرسم بنویسم اما معتقدم به اینکه آدم برا کاری که دوست داره وقت میذاره و با ذوق میره سراغش :)
از آمار و ارقام همینو بگم که موقعی که متنی رو مینویسی با تمام ذوق و انرژیت روش وقت میذاری و انتظار دیده شدن داری اما وقتی دیده نمیشه، انگیزه‌ت کم میشه... البته کلی به خودم گفتم که نرو تو آمار، نرو تو آمار، د نرو تو آمار دیگــــه!!! اما نمیشه که نمیشه.
سرتونو درد نیارم، گفتم یه سراغی از شما و ویرگول بگیرم، جایی که تقریبا هر روز بهش سر میزنم و منو ترغیب میکنه به نوشتن.
ممنون میشم یه کمی باهم صحبت کنیم، شمام از حستون موقع نوشتن بگید، از موانع نوشتن بگید صحبت کنیم از همدیگه چیزی یاد بگیریم :)
این مطلب رو از قصد بدون کاور منتشر میکنم تا یه چیزی رو به خودم یادآوری کنم.
