«فروپاشی روانی» (Nervous Breakdown) که به آن فروپاشی عصبی نیز گفته می‌شود اصطلاحی است که به یک دوره‌ی استرس شدید روحی یا روانی اشاره دارد. در این حالت استرس به حدی است که شما قادر به انجام فعالیت‌های روزمره‌ی عادی خود نیستید.
در واقع اصطلاح «فروپاشی روانی» معمولاً برای توصیف وضعیت‌های استرس‌زایی به کار برده می‌شود که در آن‌ها شما به طور موقت قادر به عملکرد طبیعی در زندگی روزمره خود نیستید. این اتفاق معمولاً زمانی رخ می‌دهد که انتظارات دیگران از شما از نظر جسمی و عاطفی بیش از حد معمول باشد. این اصطلاح در گذشته به طور مکرر برای اشاره به انواع مختلف اختلالات روانی استفاده می‌شد، اما امروزه دیگر توسط متخصصان سلامت روان برای آن موارد به کار نمی‌رود.
در واقع فروپاشی روانی نه یک بیماری جسمانی است و نه یک بیماری روانی. اما این مسأله به این معنا نیست که فروپاشی روانی واکنشی طبیعی یا سالم به استرس محسوب می‌شود. در واقع آنچه برخی از افراد به عنوان فروپاشی روانی می‌شناسند، ممکن است نشان‌دهنده وجود یک اختلال مربوط به سلامت روان باشد که نیاز به توجه و رسیدگی دارد مانند افسردگی یا اضطراب.
تجربه مقداری استرس، بخشی طبیعی از تجربه زندگی است. اما وقتی که احساسات بیش از حد طاقت‌فرسا و شدید می‌شوند، می‌توانند منجر به فروپاشی روانی بشوند.
اگرچه فروپاشی روانی می‌تواند پدیده‌ای ترسناک و ناتوان‌کننده باشد، اما اقداماتی مفیدی وجود دارد که می‌توانید در راستای شناخت علائم، پیشگیری و معالجه‌ی آن انجام دهید.
فروپاشی روانی یا عصبی اصطلاحی است که برای توصیف یک دوره پریشانی روانی شدید استفاده می‌شود. در این حالت، شما قادر به عملکرد در ابعاد مختلف زندگی روزمره‌ی خود نیستید.
همان‌طور که گفته شد فروپاشی روانی یک بیماری روانی نیست. این حالت در واقع بیشتر یک پاسخ ناسالم به استرس است. از یک منظر فروپاشی روانی یک دوره‌ی پریشانی ذهنی است که معنا و تعبیر آن فریادی برای کمک است. فردی که دچار فروپاشی روانی شده است ممکن است دچار افسردگی یا اضطراب باشد، یا بدتر از آن، ممکن است نشانه‌ای از احتمال بروز یک مشکل روانی جدی‌تر باشد.
این اصطلاح سابقاً برای اشاره به طیف گسترده‌ای از بیماری‌های روانی استفاده شد، از جمله:
اگرچه فروپاشی روانی دیگر یک اصطلاح پزشکی در نظر گرفته نمی‌شود، اما هنوز هم توسط بسیاری از افراد برای توصیف این موارد استفاده می‌شود:
در واقع آنچه که عموماً به عنوان فروپاشی روانی شناخته می‌شود، می‌تواند یک بیماری روانی باشد که تشخیص داده نشده است.
در حقیقت هیچ تعریف مورد توافقی برای توصیف فروپاشی روانی وجود ندارد. این حالت به طور کلی به دوره‌ای اطلاق می‌شود که استرس جسمی و عاطفی غیر قابل تحمل بوده و توانایی عملکرد مؤثر فرد را مختل می‌کند.
علائم این حالت فروپاشی روانی از فردی به فرد دیگر متفاوت است و در مورد هر شخص به علت اصلی آن بستگی دارد. در واقع آن مسائلی که باعث فروپاشی روانی می‌شوند نیز از یک فرهنگ به فرهنگ دیگر متفاوت است. به طور کلی، بروز این حالت بدان معنی است که شخص دیگر قادر به عملکرد طبیعی نیست. به عنوان مثال، او ممکن است:
در واقع هیچ دلیل واحدی برای بروز فروپاشی روانی وجود ندارد. هر عاملی که منجر به استرس بیش از حد شود می‌تواند منجر به بروز این حالت شود. به طور کلی، احساس استرس و ناتوانی در مدیریت یا کنار آمدن با آن می‌تواند منجر به بروز احساس خستگی بیش از حد شود که به واسطه‌ی آن نمی‌توانید عملکردهای روزمره خود را انجام دهید. برخی از مواردی که می‌تواند باعث بروز فروپاشی روانی شود، عبارت‌اند از:
هنگام بروز فروپاشی روانی ممکن است علائم جسمی، روانی و رفتاری مختلفی را تجربه کنید. علائم فروپاشی روانی در افراد مختلف متفاوت است. علت اصلی بروز این حالت نیز می‌تواند بر روی علائمی که شما تجربه می‌کنید تأثیر بگذارد.
از آنجا که این اصطلاح دیگر در جامعه پزشکی استفاده نمی‌شود، فروپاشی روانی با استفاده از طیف گسترده‌ای از علائم توصیف شده است. این موارد شامل:
افرادی که یک فروپاشی روانی را تجربه می‌کنند نیز ممکن است از خانواده، دوستان و همکاران خود کناره بگیرند. علائم این کناره‌گیری عبارت‌اند از:
به غیر از دشواری یا ناتوانی در حفظ عملکرد طبیعی، فروپاشی روانی یا عصبی علائم مشخصی ندارد.
اما آنچه که تحت عنوان عملکرد طبیعی یا کامل شناخته می‌شود در مناطق، فرهنگ‌ها و حتی خانواده‌های مختلف متفاوت است.
ویژگی‌های فروپاشی روانی به بیماری‌های زمینه‌ای احتمالی و چگونگی تجربه استرس در افراد مختلف بستگی دارد. با این حال، در ادامه ۲۱ ویژگی مشترک فروپاشی روانی آورده شده است:
همچنین، بعضی از افراد ممکن است علایم روان‌پریشی را تجربه کنند که می‌تواند شامل توهم، پارانویا، هذیان و افت توان شناختی باشد.
هر عاملی که بیش از حد تحمل و توان فرد استرس و فشار ایجاد کند، می‌تواند منجر به فروپاشی روانی شده یا باعث بروز علایم یک بیماری روانی زمینه‌ای شود. این استرس می‌تواند ناشی از عوامل محیطی یا خارجی باشد. برخی از این موارد عبارت‌اند از:
برخی از عوامل می‌توانند احتمال ابتلای فرد به فروپاشی روانی را افزایش دهد. این عوامل شامل:
فروپاشی روانی یک اصطلاح پزشکی رسمی و شناخته شده نیست، بنابراین از نظر فنی راهی برای تشخیص آن وجود ندارد.
چنانچه احساس استرس یا اضطراب در شما بیش از حد معمول باشد یا احساس کنید که از ادامه زندگی روزمره خود ناتوانید، باید به پزشک مراجعه کند تا به شما کمک کند.
پزشک تلاش خواهد کرد تا اختلالات و عوامل پزشکی را که می‌تواند باعث ایجاد این حالت شوند، بررسی کند.
آن‌ها ممکن است:
آن‌ها همچنین ممکن است برای کسب اطمینان از وجود یا عدم وجود برخی مشکلات پزشکی خاص، برای شما آزمایشاتی تجویز کنند.
پزشکان از کتابچه‌ی راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم، برای تشخیص مشکلات و اختلالات مربوط به سلامت روان، استفاده می‌کنند. معیارهای مندرج در این کتابچه به آن‌ها کمک می‌کند تا علت مشکل و رویکرد مناسب برای درمان را تشخیص دهند.
برخی از مشکلات مربوط به سلامت روان می‌توانند علائمی را به وجود آورند که معمولاً با فروپاشی روانی همراه است. از جمله:
شما می‌توانید با خروج از چرخه‌ی فشار روان‌شناختی یا رفتاری، علائم این اختلال را بهبود ببخشید:
اگر احساس ضعف شدید دارید و در آستانه فروپاشی روانی هستید، این راهکارها را برای مدیریت علائم خود در نظر بگیرید:
روش‌های مختلفی برای کاهش تأثیرات عاطفی و جسمی استرس وجود دارد.
استراتژی‌های معمول عبارت‌اند از:
این مسأله امری غیرمعمول نیست که گاهی در برابر فشارهای زندگی احساس ناتوانی و ضعف کنید. اما اگر در انجام کارهای روزمره خود با مشکل روبرو هستید، این به این معنی است که به روشی سالم با استرس کنار نمی‌آیید.
فروپاشی روانی می‌تواند نشانه‌ای از یک اختلال در سلامت روان باشد. این مسأله از اهمیت زیادی برخوردار است که به محض مشاهده علائم آن به پزشک مراجعه کنید.
پزشک می‌تواند به شما در درمان علائم جسمی کمک کند. آن‌ها همچنین می‌توانند شما را به روانشناس یا روان‌پزشک معرفی کنند. این متخصصان سلامت روان می‌توانند علائم عاطفی، ذهنی و رفتاری شما را درمان کنند.
همچنین در صورت نگرانی از رفتار یا وضعیت روانی عزیزان خود، شما باید هرچه سریع‌تر با پزشک تماس بگیرند.
اصلاح سبک زندگی می‌تواند به شما کمک کند تا از فروپاشی روانی جلوگیری کنید. این کار همچنین می‌توانند به کاهش شدت و دفعات آن نیز کمک کنند. این مسأله می‌تواند شامل:
شما می‌توانید این تغییرات را به تنهایی انجام دهید، اما بهتر است که با پزشک خود برای ایجاد یک برنامه درمانی که به بهترین وجه نیازهای بهداشتی شما را برآورده کند، همکاری کنید.
اکثر افراد هر از چند گاهی دوره‌های استرس، اضطراب و ناامیدی را تجربه می‌کنند، خصوصاً پس از وقایع بسیار استرس‌زا.
اما اگر علائم این اختلالات بر توانایی انجام کارهای معمول شما تأثیر می‌گذارد یا روابط و تعاملات اجتماعی شما را تحت تأثیر منفی خود قرار می‌دهد بهتر است از مراقبت‌های حرفه‌ای پزشکی استفاده کنید. این امر به ویژه اگر افکار خودکشی یا خود تخریبی دارید بسیار مهم است.
درمان دارویی، مشاوره و سایر روش‌های درمانی می‌توانند آنچه را که مردم از آن به عنوان یک فروپاشی روانی یاد می‌کنند برطرف کرده و شما را به زندگی عادی بازگردانند.
