تاکید بر انحراف موجب تمایل به برابر داشتن اختلالات روانی و رفتارهای عجیب و غریب و اغلب خطرناک گردیده است. اما در واقع فقط درصد تقریباً کمی از بیماران روانی از آنچه در اطرافشان می گذرد ناآگاهند و یا رفتارشان به طور آشکار عجیب و غریب است.
رفتار افراد بسیاری که به اختلالات روانی دچار هستند خواه در بیمارستان بستری باشند خواه خارج از بیمارستان به سر ببرند در بسیاری ازجنبه ها از رفتار افراد بهنجار غیر قابل تشخیص است.
در واقع اختلالات روانی میدان وسیعی از الگوهای رفتاری در بر می‌گیرد. بعضی از رفتارهای مرضی حالت مشخصی دارند. در حالی که بعضی دیگر فقط در این حدند که شخص قادر به سازگاری مناسب با مسائل خود نیست.
با مجموعه‌ای از اختلالات روانشناختی آشنا شوید: اختلالات روانشناختی
چنین نیست که افراد بهنجار در یک سمت و افراد مبتلا به اختلالات روانی در سمت دیگر باشند. بلکه بر اساس توزیع طبیعی بیشتر افراد در اطراف نقطه مرکزی یا میانگین پراکنده‌اند و بقیه که تعداد کمی را شامل می‌شوند در جهت دو قطب بی‌نهایت منتشر شده‌اند.
در اکثر موارد، هنگامی که یک اختلال روانی در خانواده جریان دارد، کودکان احتمالاً این اختلال را از طریق یادگیری و از طریق ژن‌ها به ارث می‌برند.
البته انواع خاصی از عقب ماندگی‌های ذهنی مربوط به بی‌نظمی کروزومی پدر و مادر و یا یکی از آنهاست، ولی عوامل ژنتیکی در ظهور سایر اختلالات روانی ممکن است فقط نقش مستعدکننده داشته باشند.
هیچ دلیلی برای تایید این پیش فرض که نوابغ آماده ابتلا به اختلالات روانی هستند، وجود ندارد.
گرچه این موضوع واقعیت دارد که اشخاصی که دارای انواع معینی از اختلالات روانی هستند، از قبیل سایکوزها همراه با ضایعۀ مغزی، هرگز به طور کامل بهبود نمی‌یابند، ولی اکثر بیماری‌های روانی نسبت به درمان خوب پاسخ می دهند.
در واقع 70 تا 80 درصد از بیمارانی که به بیمارستان برده می‌شوند بهبود یافته اکثر آنها با محیط و جامعه سازگاری رضایت بخشی دارند.
در واقع بیماری روانی و هم بیماری جسمی ناتوانایی‌هایی هستند نسبت به سازگاری با محیط. بنابراین مشکلات روانی مانند مسایل جسمانی اختلالاتی هستند که با درمان بهبود می‌یابند و نباید عیب و ننگ محسوب شوند.
ترس از بیماری روانی احتمالی بسیار معمول است و موجب ناخشنودی شخص می‌شود. البته هر شخص ممکن است مشکلات هیجانی جدی را تجربه کند به ویژه وقتی که حل و فصل مسائل زندگی به نظرش غیرممکن می‌رسد.
در چنین شرایطی از طریق کمک‌های روانشناختی می‌توان وی را از مشکلات رنج آور رهایی بخشید.
این متن نوشتۀ دوست متخصصم آرش سدهیان (روانشناس بالینی) بود که با کمی تغییر تقدیمش کردم.
