دقت کنید و ببینید اختلافات در خانواده طرف مقابل چطور حل میشه و در مورد روشهای خونوادۀ خودتون برای حل اختلافات باهاش حرف بزنید. اصلاً غیرطبیعی نیست که زوجها بفهمن که خانوادههاشون راه و روشهای مختلفی برای ابراز عصبانیت و حل اختلافات دارن.
اگه خانوادهت رویکرد خوبی در برقراری ارتباط و حرف زدن یا حل سازنده اختلافات نداشته، خودتو ملزم کن راههای تازهای برای حل مشکلات امتحان کنی.
برخلاف تصورات قبلی، بهترین زمان برای حل یک مشکل «فوراً» نیست. و اصلاً غیرعادی نیست که دو طرف نیاز به کمی زمان برای آرامتر شدن داشته باشن. این وقفه به شما کمک میکنه از گفتن بعضی حرفها یا کارهای ناراحتکننده در همون لحظه جلوگیری کنید.
و بفهمید دقیقا چی می خواین و چه تغییراتی براتون مهمتره.
یادت باشه، اگر از دست طرفت عصبانی هستی اما هنوز نمیدونی که چی میخوای، مطمئنا اون هم نمیتونه اینو بفهمه!
حمایت احساسی یعنی قبول کردن تفاوتهای طرفت و اصرار نورزیدن به اینکه نیازهات رو فقط به طریقی مشخص که تو میخوای برآورده کنه.
کشف کن طرفت برای ابراز احساسش، چه روش منحصربفردی داره و معیار و مقیاس مشخص برای رفتار طرفت قرار نده.
اکثر زوجها با مسائلی روبهرو میشن که هیچوقت نمی تونن بر سر اون توافق کامل کنند. به جای دعواهای مکرر، اختلاف نظر با همدیگه رو بپذیرید.
یادت باشه، دو نفر می تونن همدیگه رو عمیقا دوست داشته باشن اما عمیقا بر سر موضوعاتی با هم اختلاف نظر داشته باشن و هیچ وقت نتونن به اشتراک و تفاهم برسن.
یک پیام مشخص یعنی یک بیان محترمانه اما مستقیم از احساسات و نیازها. قبل از اینکه با طرفت صحبت کنی، وقت بذار و احساسات و نیازهات رو برای خودت مشخص کن.
برای این منظور تمرین کن که احساسات و نیازهاتو با کلماتی مشخص و قابللمس مطرح کنی.
مثلاً به جای اینکه بگی: «تو آدم بی محبتی هستی!»
بگو: «وقتی دستامو نمی گیری من احساس غم و خشم می کنم چون نیاز به محبت از طرف تو دارم. دوست دارم در فلان زمانها دستامو بگیری.»
برای این منظور دعوت میکنم کتاب زبان زندگی (ارتباط بدون خشونت) رو بخونید.
لیست کردن اتفاقات گذشته، نگرانیها و مشکلاتت در لحظۀ دعوا، وسوسهانگیزه! اما این کار فقط بحث رو منحرف، پرچالش و طولانیتر میکنه!
برای این منظور سعی کن نگرانیها و دغدغههات رو یکی یکی حل و فصل کنی.
یادت باشه، نذاری هیچ مشکلی بدون نتیجه به پایان برسه، یعنی پرونده اش باز بمونه. منظور از نتیجه هم صرفاً تفاهم و اتحاد نظر نیست!
یک نتیجۀ درست این می تونه باشه که: ما در این مورد خاص با هم هیچ اشتراک نظری نداریم و این واقعیت رو میپذیریم و رهاش میکنیم.
شنوندهای خوب بودن نیازمند اینهاست:
در این مورد اینو بخون:
3 مهارت جادوییِ گوش دادنِ فعال
پژوهشها نشون داده زوجهایی که خودشونو اصلاح و ویرایش میکنن و همه حرفهای زمان عصبانیتشون رو به زبان نمیارن، معمولاً زندگی و رابطۀ شادتری رو تجربه می کنند.
یادت باشه، اگه در مدیریت خشم مشکل داری، حتما از یک درمانگر کمک بگیر.
در این مقاله به صورت دقیق و مشخص گفته شده که چه چیزهایی پرخاشگری محسوب میشه. چیزهایی که شاید فکرشو نمیکنی:
چه چیزی پرخاشگری محسوب میشود؟
حق نداری اون اون رازها و درددل هایی که همسرت در زمان هایی که رابطهتون عمیق شده، بهت گفته رو مطرح کنی و به عنوان ابزار فشار استفاده کنی! اینطوری تیر خلاص رو به اعتماد و صداقت در رابطه زدی! روشنه؟
اینو هم بخون:
وقتی در رابطه، خودتو سانسور میکنی!
فکر نمی کنم نیاز به توضیح باشه.
دعوای مکرر و شدید والدین جلوی بچهها، روانِ بچهها رو زخمی میکنه و تاثیرات جبران ناپذیری روی اونها میذاره!
توروخدا اگه نمیتونید مثل آدمیزاد، حلِ اختلاف کنید بچه نیارید!
معذرتخواهی کردن یک مهارته. که از قدرت و عزت نفس درونی میاد. در بحثها هر جا دیدی که حق با شریک عاطفیت هست عذرخواهی کن. بذار این تبدیل به فرهنگ خونوادگیتون بشه.
خب این بحث هم تموم شد. اگه نکتۀ دیگهای به نظرت میرسه حتماً در کامنت بنویس.
محمدجعفر زاهدپور<br/>یک روانشناس