آدمی مطلق نیست!
صفت مطلق انکارناپذیرترین صفتی است که می‌توان برای آدم به کار برد. چراکه انسان در اوج شادی یا موفقیت هم دردی دارد. گاه ندانستن گاه فراموشی یا هر عنوان دیگر.
حتی زیباترین شکل گونه، چال گونه، خود حاصل یک فلج و کاستی است.
آدمی در عین قدرت و توانایی آمیخته به ضعف، نیستی و ناتوانی است. پس به جای مطلق دیدن، نسبیت به کار می‌آید.
