شرفیابی به محضر امام رضا علیه‌السلام یکی از بهترین نعمت‌هایی است که نصیب انسان می‌شود.
زیارت، دیداری است که حداقل دو ویژگی دارد:
الف.زائر همراه با میل و اشتیاق خاصی به سوی امام علیه‌السلام می‌رود که گویی از دیگران دل کنده است.
ب. به قصد احترام به محبوب و انس گرفتن با ایشان انجام می‌شود.
یکی از ارکان مهم هر دیدار گفتگو با طرف مقابل است.
حال سوالی که شاید به ذهن شما هم آمده باشد این است که در هنگام زیارت چگونه با امام رضا علیه‌السلام صحبت کنیم؟
پاسخ این پرسش با تامل در حدیث زیبایی از خود ایشان که بیانگر کیفیت رابطه‌ی امام با بقیه‌ی مردم است، قابل دستیابی است.
حضرت رضا علیه‌السلام در این روایت ویژگی‌های امامان معصوم (علیهم‌السلام) را اینگونه برمی‌شمارند:
«الامام، الانیس الرفیق و الوالد الشفیق والاخ الشقیق والامُّ البّرة بالولد الصغیر و مفزع العباد فى الداهیة النآد... .»
امام همدم و رفیق، پدر مهربان، برادر برابر، مادر دلسوز به فرزند خردسال و پناهگاه بندگان در گرفتاریهای سخت می‌باشد...»
آدم با رفیق صمیمی‌اش به راحتی از غصه ها،شادی‌ها و آرزوهایش می‌گوید.
رفیق دوستش را رها نمیکند و پای رفاقتش می‌ایستد.
مادر دلسوز فرزند خردسالش را بیش از همه حتی بیشتر از دیگر فرزندانش دوست می‌دارد و می‌نوازد.
خطاها و خرابکاری های بچه او را از چشم مادر نمی‌اندازد.
کودک خردسال نمی‌تواند به درستی صحبت کند ولی مادرش با عشق ومحبت فراوان از شنیدن کلمه ها و جمله های غلط فرزندش هم لذت می‌برد.
پدر مهربان همواره خودش را سپر بلای فرزندش میکند و همواره برای برآورده کردن نیازهای مادی و معنوی او از هیچ‌تلاشی فروگذار نمیکند.
این روایت فضایی سرشار از عشق و محبت را بین امام و ماموم ترسیم میکند.
در این محیط عاشقانه و پر از امنیت و ایمنی از هرگونه رنج و ناراحتی انسان می‌تواند به راحتی حرف دلش را بدون ترس و نگرانی بر زبانش جاری کند؛ درست به همان آسودگی که دوستش سخن می‌گوید و با مادرش درد و دل میکند.
ساعات و لحظه های حضور در حرم چنین امام مهربانی را قدر بدانید و برای تمام آرزومندان زیارت امام هشتم علیه‌السلام هم دعا کنید.
اللهم صلی علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
