محبت بالغانه از غنای فرد ناشی می‌شود، نه از تهیدستی اش. از رشد ناشی می‌شود نه از نیاز.
فرد عشق نمی‌ورزد چون نیاز به وجود دیگری دارد، نیاز به کامل بودن دارد و نیازمند فرار از تنهایی است.
فردی که بالغانه عشق می‌ورزد، این نیازها را در جایی دیگر و به شیوه ای دیگر مثلا با عشق مادرانه که در مراحل ابتدایی زندگی بر او جاری شده، برآورده کرده است.
بنابراین عشق پیشین سرچشمه قدرت است و عشق کنونی زاییده قدرت.
منبع: روان درمانی اگزیستانسیال، اروین دیوید یالوم، ترجمه سپیده حبیب، نشر نی، چاپ اول، صفحه 519
