نکته‌ی مهم در گفت و شنود غیر تدافعی این است که زن و شوهر فقط باید به رفتار یا عملکرد انتقاد کنند و از حمله به شخصیت طرف مقابل احراز کنند.
هیم گینوت، روانشناس معتقد است بهترین فرمول در این زمینه فرمول «XYZ» است:
«وقتی تو کار X را انجام دادی، باعث احساس Y در من شدی، ولی من توقع داشتم تو کار Z را انجام دهی.»
مثلا : «وقتی تو تلفن نزدی که به من اطلاع دهی دیر به سر قرار شام می آیی(X)، خیلی عصبانی شدم و احساس پوچی کردم(Y)، کاش به من زنگ می‌زدی و می‌گفتی که دیرتر می رسی(Z)»
اغلب اوقات که بین زن و شوهرها دعوا در می‌گیرد جمله‌ی آخر: «کاش به من زنگ می‌زدی و می‌گفتی دیر می‌رسی» تبدیل به چیزی مثل: «تو یک حرامزاده‌ی خودخواه و بی‌فکر هستی» می‌شود.
خلاصه آنکه در چنین مواقعی همدلی باز هم وسیله‌ای پرقدرت و تعیین کننده است.
دنیل گلمن
پی نوشت
اگه مهارت ارتباطی لازم و کافی داشته باشیم، هرگز چالش های بحرانی در روابطمون بوجود نمیاد.
و هر مسئله ای پیش بیاد، میتونیم اون رو مدیریت و حل کنیم. بدون اینکه متحمل درد و رنج ناشی از نداشتن مهارت ارتباطی بشویم.
در خیلی از مسائل در روابطومون این رو (زن و شوهر فقط باید به رفتار یا عملکرد انتقاد کنند) فراموش میکنم. و دقیقا مشکل حاشیه ای از این نقطه شروع میشه. و اصل رابطه رو هم تهدید میکنه...
نظر تو در این باره چیه؟
آیا در مورد تایید یا رد این موضوع تجربه ای داشته ای؟
