در یای درون
در یای درون
خواندن ۳ دقیقه·۴ سال پیش

پینک فلوید و سه دورۀ رهبری - قسمت دوم

عموما پینک فلوید را با آلبوم «دیوار» می‌شناسند
عموما پینک فلوید را با آلبوم «دیوار» می‌شناسند

پایان فانتزیِ سید برت؛ آغاز اعتراض راجر واترز

مقدمه
این قسمت اختصاص به دورۀ دوم داره. می‌تونید اینجا دورۀ اول رو بخونید. قصد تحلیل و بررسی نیست و صرفا تقسیم‌بندی سلیقه‌ای من هست از گروه پینک فلوید.

هر پایان، می‌تونه شروعی تازه و متفاوت باشه
سید برت دچار فروپاشی شد و از گروه طرد شد. توی آلبوم دوم این اتفاق رو با Jugband Blues میشه یه جورایی دریافت:

"بهتره بدونی من اینجا نیستم
و من اصلا فکر نمی‌کردم ماه اینقد می‌تونه غمناک باشه
و دریا اصلا سبز نیست
اصلا رویا دقیقا یعنی چی؟
و شوخی چه معنی داره؟"

واترز اما راه متفاوتی رو پیش گرفت که توی آلبوم Animals‌ سال 1977 میشه به وضوح دید. آلبوم که گفته میشه از «قلعۀ حیوانات» نوشته جورج اورول الهام گرفته شده. خوک‌های شکم‌پرست، سگ‌های نگهبان سرکوبگر و گوسفندای دنباله‌رو ترسیمی از جامعۀ اون زمان انگلستان و شایدم ترسیمی از کل جوامع بشری. راجر واترز در قالب ترانه به ساخت‌های اجتماعی که اونارو عامل این همه بدبختی می‌دونه، با صدای گیتار دیوید گلیمور و فضاسازی‌های ریچارد رایت میتازه.

خصوصیت بارز پینک فلوید دوران راجر واترز اعتراض بود. اعتراض به ساخت‌های درونی و اجتماعی که مولد خشونت هستن
خصوصیت بارز پینک فلوید دوران راجر واترز اعتراض بود. اعتراض به ساخت‌های درونی و اجتماعی که مولد خشونت هستن

پینک فلوید بعد از سید برت دچار شوک بود و هنوز توی همون فضای رهبری اون میچرخید. اما کم کم راه خودشو دوباره پیدا کرد. اونا قبل از Animals آلبومی رو تولید کردن که جز پرفروش‌ترین‌های کل تاریخ راک به حساب میاد. نیمۀ تاریک ماه. تصویر منشوری که نور سفیدی واردش شده و طیف‌های رنگی از اون ساطع. این آلبوم دغدغه‌های عمده‌ی بشری رو مورد توجه قرار داده. پول و زمان، مرگ و زندگی، عقلانیت و جنون! و جنگ!‌ یکی از مسائلی که واترز شدیدا اون رو تا همین امروز دنبال کرده و از هر تریبونی برای بیان نظرش در مورد سیاستمدارها جنگ‌هایی که به راه انداختن، استفاده کرده. تا جایی که حتی اونارو شبیه به بچه‌هایی رسم کرده که دارن با تانک‌هاشون بازی می‌کنن که از قضا این بازی سر شکستنک داره، اونم بدجور.


آلبوم «دیوار» کاملا حال و هوای متفاوتی داره. انگار با یه فیلم طرف هستید که از قضا فیلمی هم از این آلبوم تهیه شده با کارگردانی آلن پارکر. سال 1979 بود که این آلبوم منتشر شد و شخصیتی رو ترسیم می‌کنه که هر اتفاق ناخوشایندی واسش آجری میشه توی دیوار و در نهایت اونو به انزوا می‌کشونه. اون پشت دیوار فریاد می‌زنه که آیا کسی هست که بتونه احساسی که من دارم رو درک کنه؟ در واقع اعتراض واترز یه جورایی رنگ و بوی درونی گرفته و متوجه نفْس آدمی و اتفاقات ریز و درشتی که واسش میوفته شده.
عده‌ای این آلبوم رو پایان کار پینک فلوید می‌دونن. بین اعضا گروه مشکل پیش اومد و The Final Cut خط پایان راجر واترز و پینک فلوید بود.

و تلفن زنگ خورد
و من هرگز نتونستم ضربۀ نهایی رو وارد کنم


پینک فلویدموسیقیراکخودشناسیجامعه شناسی
این صفحه، غرقه در یایِ درون است. عنوان غلط نگارشی ندارد. امواج گاها تولید می‌شوند و برای همین، صفحه گاهنامه است. ممکن است از هرچیزی گفته شود، اما مطالب به شکلی عجیب اما ساده به هم ربط خواهند داشت.
شاید از این پست‌ها خوشتان بیاید