حیوان خانگی، نگه داریم یا نه؟

"کودکی‌م رو با بازی و وقت گذروندن با حیوانات مختلف گذروندم. آخر هفته‌ها و تابستون‌ها به خونه‌ی مادربزرگم در طالقان می‌رفتیم و اونجا به زور منو تو خونه میاوردن! حیاط مادربزرگم بزرگ بود و لاکپشت، خرگوش و جوجه‌تیغی داشت که از راه‌های آب توی دیوار و از باغ‌های پشت خونه اومده بودن. انواعی از حشرات و گیاها هم بودن. وقتی بقیه‌ی نوه‌ها هم بودن مسابقه‌ی جمع کردن کفشدوزک برگزار می‌کردیم. یا پسرعموهای بزرگترم بهم یاد می‌دادن چطوری با دوتا انگشت ملخ بگیرم.
مادربزرگم با حیوونا خیلی مهربون بود و زمستونا گربه‌ها رو میاورد تو خونه که سردشون نشه! با اینکه بچه‌هاش دعواش می‌کردن که چرا گربه رو راه دادی مریض میشیم، ولی ما نوه‌ها همیشه پشتش بودیم!

پدرم تابستونا از گله‌دارهای منطقه بزغاله و بره قرض می‌گرفت تا چند روزی بیان پیش من و باهاشون بازی کنم. یادمه یه بار بزغاله رو با گریه و زاری آوردم تو خونه و شب پیشم خوابید! اگه از نزدیک گوسفندها رو دیده باشین میدونید چقدر باهوش و مهربونن.
بعضی حیوونا هم ترسو بودن و تو فقط نشونه‌هاشون رو می‌دیدی، مثلن فضله‌ی روباه یا سایه‌ش که یواشکی شبا از پشت باغ رد می‌شد. یا تیغای جوجه‌تیغی بزرگا که پرت کرده بودن، یا دُم ماری که با عجله ازت فرار می‌کرد. تو رودخونه خرچنگ هم داشتیم.
در نتیجه‌ی نزدیک شدن به حیوونا بیماری‌های پوستی ِ زیادی می‌گرفتم. یه دکتر پوست پیری بود که هرموقع می‌رفتم پیشش می‌گفت “باز به چه حیوونی دست زدی؟” بدترینش باری بود که غازهای همسایه رو بغل کرده بودم. انگل هم داشتم! اکثر بچه‌ها می‌گیرن تو اون سن.

دلم نمیاد تو آپارتمان حیوون نگه دارم، فکر می‌کنم براشون کوچیکه و اذیت میشن. گاهی با خودم فکر می‌کنم جمع کنیم بریم یه خونه‌ی باغ‌دار تو روستا بگیریم و کللی حیوون نگه داریم! ولی شاید حق با اونهایی باشه که از سگ نگهداری میکنن… شاید آوردن حیوونا به فضای شهری مثل تهران کمی از خشونت اون کم کنه."

این روزها زیاد درباره‌ی نگهداری از حیوانات در فضای مجازی می‌شنویم. نگهداری از حیوانات در فضای شهری، از فضای روستایی متفاوته و نیازمند قوانین و تمهیدات متفاوت. در حال حاضر قوانین کشور از نگهداری حیوانات در فضای شهری حمایت نمی‌کنن. نگهداری از حیوانات در فضای شهری چالش‌ها ومزیت‌هایی داره. اما شاید حضور آزادانه‌ی حیوانات ِ اهلی مثل سگ و گربه در این محیط، چالش‌های بیشتری با خودش داشته باشه. بعضی از این چالش‌ها و مزیت‌ها اینان:

• حیوانات باعث انتقال بیماری میشن. که با قرص‌های انگل و واکسن برای حیوانات میشه از این مسئله جلوگیری کرد. بعضیا نگران انگل گرفتن هستن، داشتن انگل غیرکشنده که شایع‌ترین انگل‌های مشترک بین ما و حیوانات اهلی هستن، به تعداد کم نه تنها بد نیست، بلکه از ابتلا به بیماری‌های خودایمنی مثل MS که خیلی در کشورهای صنعتی شایع شدن، جلوگیری می‌کنه. چون بخشی از دستگاه ایمنی که درگیر بیماری‌های انگلی میشه همونیه که میتونه بیماری خودایمنی ایجاد کنه.
• حیوانات با مدفوع‌شون محیط شهری رو زشت می‌کنن. شاید بهترین راه برای کنترل یه مسئله قانونی کردن اونه. مثل قانونی کردن شکار، مواد مخدر و بقیه. تو این مورد هم وضع قانون و جریمه می‌تونه کمک کنه. یعنی اگه سگ کسی توی پیاده‌رو خراب‌کاری کرد، اون فرد جریمه بشه.
• حیوانات به آروم شدن ما کمک می‌کنن. خیلی از ما این رو تجربه کردیم. از هم‌نشینی با یه پرنده گرفته، تا نوازش یه بچه گربه یا حتا نگاه کردن به کار یه زنبورعسل یا بازی با یه کفشدوزک روی دست‌مون. مزایای روحی ِ نگهداری از حیوانات برای جامعه رو نمیشه نادیده گرفت.

شما با نگهداری از حیوانات در محیط شهری موافقید؟ نگهداری از حیوانات چه کمکی به ما می‌کنه؟ چه حیواناتی رو میشه در آپارتمان نگهداری کرد؟ چه مشکلاتی ممکنه به وجود بیان؟ این متن با استفاده از پست زیر در پادپرس تهیه شده، برای پاسخ به سوالات بالا و اشتراک نظرهاتون می‌تونید از همین لینک استفاده کنید:

چرا نباید ارتباط‌مون با حیوانات رو قطع کنیم؟