دیروز در واقع به طرز بسیار کلاسیک و خاص و با بیان و سبک خودم - که متاسفانه یکی از دیوانه ترین انسان های این مملکت هستم - به یکی دیگه از دیوانه ترین انسان های همین مملکت عشق ام رو ابراز کردم ! تا قبل از این که بیان کنم غرق در اضطراب و این ها بودم ولی بعدش که جواب مثبت رو گرفتم دنیا 2 درجه رنگی تر شد.
آه که این احساس تعلق، این حس دوست داشتن و دوست داشته شدن چه حس خوبیه.
دوستش دارم حقیقتا میگم !
خیلی زیاااااااااااااااااااااااااااد.
اون که این جا رو نمیشناسه ولی :
ای مهربان ترین و زیباترین پیامبر مینیاتوری من از اعماق وجودم دوستت دارم !
با تو ام ایرانه خانوم زیبااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا و ای کاش هرچی نفس داریم بدیم نامجو این «زیبا» رو بکشه تا انتها
