الان دو روزه که رفته با دوستاش سینما و لست سین موبایلش واسه یازده شب دیشبه. با توجه به شناختی که من از آرمان دارم این نگرانی واقعا نگرانی valid ایه. قرص هاش رو هم نبرده طبیعتا. در حال حاضر میشه تا حدس راجع به وضعیتش زد که احتمال وقوع دومی بیشتر از اولیه. اول - زنده است و نزد دوستانش گل میکشد. دوم - اوردوز کرده. خودم رو در حال حاضرش مقصر میدونم. شاید اگه من بهش نمیگفتم ADHD داری و اگه بری دکتر ممکنه حالت بهتر بشه و بتونی پروژه ها و درس هات رو به سرانجام برسونی، به همون حال کژدار و مریزش ادامه میداد و الان حداقل اینطوری به قول معروف قرصی نمیشد. این دارو های اعصاب و روان رو هم که میشناسید. به محضی که یه وعده شو نخوری، تمام سیستم و زندگیت از حال روحی بگیر تا جسمی و غیره به هم میخوره. آرمان هم که اینطور به اندازه کافی خل و چل هست. البته سه ماهی هست که قرص ها رو شروع کرده و اون دو ماه اول که مرتب میخوردشون خیلی تمرکزش بهتر شده بود و دقیقا همونی شده بود که خودش میخواست. تو این مدت همیشه از این که نمیتونست کار هاش رو پیش ببره ناراضی بود و احساس عذاب وجدان داشت. بگذریم. الان دو سه روزه که رفته و خبری ازش نیست. اگه فردا صبح هم نیاد آزمایشگاه میشه کم کم شروع کرد به نگران شدن.
