نیستی. کمرنگ شدی!
روزای اول انقدر بودی، انقدر حست میکردم که هیچوقت ندیدنت و تصور نمیکردم.
سیراب بودم از عشقت.
چقدر زود کم شدی.
چقدر زود رنگ عشقت پرید.
تمام پر بودنمو خالی کردی.
اکسیژنی که بهم میرسوندی یدفعه قطعش کردی.
ریه هام دارن کم میارن بی هوای تو.
خیلی چیزا بهم یاد دادی.
بی دلیل بخندم. شاد باشم. چجوری عکس سلفی خوب بگیرم...
اما بهم یاد ندادی وقتی نباشی چجوری باشم.
میگی مراقب خودت باش. مواظب باش ندزدنت..:)
آخه تو باید باشی که مراقبم باشی.
تو من و بدعادت کردی به اینکه یکی کنارم باشه. حالا جاش خالیه.
مثل پیامی که تو واتساپ پاک میکنیم ولی جاش هست.
قشنگ معلومه نیستی و اون جای خالی فقط واسه خودته.
با جای خالیت چیکار کنم؟
