قدیم ها داستان هایی مثل لیلی و مجنون ، شیرین و فرهاد ، رومئو و ژولیت خواهان زیادی داشتن. شاید چون مثلث عشقی اون موقع محتمل تر بود !الان هم انزوا بیشتر شده ، هم چند ضلعی های عشقی مون بیشتر شده تا مثلث ! دور و بر ما پر از آدمهاییه که همزمان با چند نفر تیک میزنن و از چند نفر خوششون میاد . آدم هایی که خودشون هم تکلیف روابطشون رو دقیق نمیدونن .
تعهد الان بیشتر یه گزینه و انتخابه تا بخشی از ماهیت ارتباطات ما که اسم خاصی ندارن. قبلاها آدم ها عاشق میشدن، ابراز علاقه میکردن و بعد حداقلش این بود که تو رابطه بودن . الان ممکنه دو نفر ابراز علاقه کنن اما اصلا با هم تو رابطه نباشن .
سوال واقعی اینه که آیا اجتناب از تعهد دلگرمی ما برای کمتر آسیب دیدنه ؟
با اکسم (که نمیدونم واقعا اکسم محسوب میشه یا نه) همچنان حرف میزنم . به خاطر مهاجرت باهاش کات کردم . در نهایتِ عشق و در نهایتِ فاز عاشقانه ی ماه عسل ( honeymoon phase ) . بدون هم روانی شدیم و چند ماه خیلی کم در ارتباط بودیم.
الان؟
الان بیشتر از ۲ ماهه که هر روز -دوباره- حرف میزنیم و مدام از هم خبر داریم . من واقعا نمیدونم اگه بخوام برم تو رابطه باید به دوست پسر آینده ام در مورد دوست پسر سابقم چی بگم…نمیتونم اکسم رو حالا حالاها از دست بدم و نمیتونم ازش بخوام به خاطر من مهاجرت کنه .
عزیزان ! من از پیچیدگی روابط مدرن می نالم چون خودم وسطش گیر کردم .
