
هر انسانی دو صدا در ذهنش دارد: یکی صدای ترس، شک، قضاوت و ذهن منفی؛ دیگری صدای آرام، مطمئن و خردمند — صدای درون.
مشکل اینجاست که ما اغلب با صدای ذهن اشتباه میگیریمش. ذهن منفی مدام حرف میزند، هشدار میدهد و میترساند، اما صدای درون آرام است؛ حرف نمیزند، فقط راه را نشان میدهد.
در دنیای پرهیاهوی امروز، تفکیک این دو صدا حیاتی است. اگر گوش نکنیم، ذهن منفی بر ما غلبه میکند. اما وقتی یاد بگیریم با صدای درون همفرکانس شویم، مسیر زندگیمان از ترس به آگاهی تغییر میکند.
در پادکست سپیده تاک، بارها درباره این دوگانگی صحبت شده؛ جایی که سپیده با صدای گرم و آرامشبخش خود یادآور میشود: “گاهی لازم نیست با ذهن بجنگی، فقط ساکت شو تا صدای درونت شنیده شود.”
ذهن انسان بهصورت طبیعی برای بقا ساخته شده. یعنی همیشه بهدنبال خطر، اشتباه و تهدید است. همین باعث میشود افکار منفی صدای بلندتری داشته باشند.
اما صدای درون از جنس بقا نیست؛ از جنس رشد است. ذهن میترسد، اما درون میداند.
وقتی ذهن منفی میگوید:
“نمیتونی موفق شی.”
“اونا ازت بهترن.”
“الان وقتش نیست.”
صدای درون آرام میگوید:
“تو فقط شروع کن.”
“راه خودش رو نشون میده.”
“تو کافی هستی.”
در پادکستهای سپیده تاک، این تفاوت عمیق میان ذهن و درون، با مثالهای ساده و حس انسانی توضیح داده میشود. سپیده کمک میکند یاد بگیری از کجا بفهمی که الان داری با ذهن حرف میزنی یا با درونت ارتباط داری.
برای شنیدن صدای درون، باید سکوت را تمرین کرد. در اینجا چند نشانه ساده وجود دارد که کمک میکند تشخیص دهی کدام صدا از ذهن میآید و کدام از درون:
ویژگیها صدای ذهن منفی صدای درون حس بعد از شنیدن اضطراب، تردید، فشار آرامش، اطمینان، وضوح لحن بلند، آمرانه، سریع آرام، لطیف، مطمئن منبع ترس، مقایسه، گذشته عشق، شهود، حال نتیجه استرس، بیعملی تصمیم آگاهانه، آرامش
تمرینهای مراقبه صوتی، گوش دادن به پادکستهای آرامشبخش مثل سپیده تاک، یا حتی چند دقیقه تنفس آگاهانه میتواند بهت کمک کند تا این تفاوت را حس کنی.
یکی از مأموریتهای اصلی سپیده تاک، بیدار کردن صدای درون مخاطب است. در هر اپیزود، صدایی میشنوی که نه تنها الهامبخش است، بلکه تو را به سمت خودآگاهی سوق میدهد.
سپیده با استفاده از لحن، ریتم و سکوتهای حسابشده، کاری میکند که شنونده بهطور ناخودآگاه به درون خود سفر کند. این دقیقاً همان تفاوت میان پادکستهای عادی و پادکستهای درمانگرانه مثل سپیده تاک است.
در واقع، پادکستهایی از این جنس، نوعی مدیتیشن صوتی محسوب میشوند؛ سفری آرام به درون، بدون نیاز به مکان خاص یا زمان طولانی — فقط با گوش دادن.
برای جدا کردن صدای درون از ذهن منفی، باید یاد بگیری سکوت را در آغوش بگیری. سکوت به معنی نبود صدا نیست؛ بلکه یعنی خاموش کردن نویزهای بیپایان ذهن تا صدای واقعی خودت را بشنوی.
وقتی تمرین میکنی با صدای درونت در تماس باشی، تصمیمهایت از ترس نمیآیند، از آگاهی میآیند. روابطت سالمتر میشود، مسیرت شفافتر، و ذهنت آرامترنود