من خیلی خوشبختم چون همسرم پدرم مادرم فرزندم دوستانم خلاصه همه از دستم راضی هستند. همیشه سعی کردم هیچ کس را از خودم دلخور نکنم.
این جمله برای شما آشنا نیست؟این جمله ای است که من بارها از زبان آدم های مختلف می شنوم. مادرهایی که کل زندگی خود برای همسر و فرزندانشون فداکاری کردند، پدرانی که از نیازهای خود گذشتند همسرانی که به اسم عشق از تمامی علایق و نیازهای خود چشم پوشیدند...... اما!
آیا واقعا می شود همه ی آدم ها را راضی نگه داشت؟آیا با این کار باعث نمی شود همه از ما انتظار خوب بودن در تمامی شرایط را داشته باشند؟ انتظار همیشه خوب بودن، انتظار مطیع بودن، انتظار اینکه هیچ وقت خلاف میل آنها صحبت نکنیم....
این آدم ها یک روز یک جا ناگهان می ایستند و با بغض به خود میگن پس من چی؟ چرا کسی به نیازهای من توجهی نداره؟چرا همه از من انتظار دارند؟ و اینجاست که برای ادامه راه و راضی نگهداشتن دیگران کم می آورند.
به راستی راضی نگهداشتن همه ی اطرافیان ما کاری است نشدنی....... گاهی فارغ از تمام انتظارات اطرافیانت فقط به خودت فکر کن به علایقت به کارهایی که دوست داری انجام دهی حتی غذایی که مورد علاقه خودت هست بخور فیلم مورد علاقه ات را ببین
در یک کلام خودت را هم راضی نگهدار
