اشعارم:آن روز،می‌آید

روزی می‌آید.

روزی می‌آید،که در انتظار آفتاب می‌مانیم

و دنیای درد درون را،دفن می‌کنیم.

آن روز،می‌آید.

آن روز،می‌آید،که به دنبال سایه ها می‌گردیم،

بلکه خود را پیدا کنیم.

سایه های وجود را،می‌دریم،تا به عمق سیاه خود برسیم،

و با آبی زلال،که از چشمه صبر می‌جوشد،

سیرت خویش را می‌شوییم،تا که آیینه باشیم.

آن لحظه می‌آید،

که در انتظارش،سالهاست ایستاده ایم.

و ما،در افکار خود غرق می‌‌شویم،

تا بتوانیم،در موج های متلاطم زندگی،شنا کنیم.

(ببخشید این مدت خیلی کم کاری کردم:))